color and composition (composition)
composition
အိုေခ အိုေခ.. အေရာင္အေၾကာင္းေတြ အရင္ပို႔စ္မွာ ေျပာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ခုေတာ့ ေနရာထားသုိျခင္းလို႔ေခၚတဲ့ ကြန္ပိုေဇးရွင္းအေၾကာင္းေတြ နည္းနည္းဆက္ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကရေအာင္လား.. ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုမွာ ကြန္ပိုေဇးရွင္းဟာအေရးႀကီးသလိုပါပဲ.. ဝဘ္စာမ်က္ႏွာတစ္ခုမွာလည္း ကြန္ပိုေဇးရွင္းသေဘာတရားေတြ လိုအပ္ပါတယ္လို႔ေျပာရင္ လက္ခံၾကမယ္ဟုတ္ ?
ဝဘ္စာမ်က္ႏွာတစ္ခုဟာ ကြန္ပ်ဴတာရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္လိုပါပဲ.. စတုဂံပံုသ႑ာန္နဲ႔ ျဖစ္တည္ေနတာပါ.. ပန္းခ်ီကားေတြ ဓာတ္ပံုေတြကေတာင္မွ ပိုရွည္လ်ားေနတာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးျဖစ္ေနႏိုင္ေသးတယ္.. ဝဘ္စာမ်က္ႏွာေတြကေတာ့ လံုးလံုးႀကီးတုိ႔ ရွည္ရွည္ႀကီးတုိ႔ျဖစ္ေနဖို႔ အင္မတန္ခဲယဥ္းတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ အေျခခံအားျဖင့္ စတုဂံေပၚမူတည္ၿပီး ဆက္ေျပာျပေပးပါမယ္..
အေပၚကပံုကိုၾကည့္လိုက္ပါ.. ေဘးဘက္ေတြမွာ ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ အနီမ်ဥ္းေၾကာင္းေတြရဲ႕ အျပင္ဆိုရင္ လူရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈကို မရပါဘူး.. ဆိုလိုတာက ကိုယ္ျပခ်င္တဲ့ လူ.. ပစၥည္း.. အရာဝတၱဳ.. အမွတ္တံဆိပ္ စတာေတြကို အဲ့ဒိမ်ဥ္းေတြရဲကအလည္ေတြမွာပဲ ထည့္ရပါမယ္.. ျပထားတဲ့ ဆံုမွတ္အစက္အစိမ္းေလးေတြဟာဆိုရင္ Center of Interest လို႔ေခၚတဲ့ အဓိကစိတ္ဝင္စားမႈယူတဲ့ေနရာေတြျဖစ္ပါတယ္.. ပန္းခ်ီကားေတြ ဓာတ္ပံုေတြမွာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ျပခ်င္တဲ့အဓိက အေၾကာင္းအရာကို အဲလိုေနရာမွာထားျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ..
ဝဘ္စာမ်က္ႏွာေတြအတြက္က်ေတာ့ အဓိက ျပခ်င္တဲ့အရာရယ္လုိ႔ သီးသန္႔မရွိတဲ့အျပင္ သူက ဘန္နာတို႔ Side Bar တို႔ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ထည့္တြက္ေနရတဲ့အတြက္ သိပ္ၿပီးပံုေသေတာ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး.. အဲဒီအခါမ်ိဳးက်ေတာ့ Weight and Balance ဆိုတာမ်ိဳးကို ထပ္ၿပီးနားလည္ရပါေတာ့မယ္.. အေလးအေပါ့ခ်ိန္ညွိတာမ်ိဳးဆိုတာက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့.. ဥပမာ.. ေအာက္ကပံု ၂ ခုကို ယွဥ္ၾကည့္ပါ..
ပထမပံုမွာဆိုရင္ ဘန္နာေပၚက လိုဂိုကလည္း ဘယ္ဘက္.. စာတန္းကဘည္း ဘယ္ကိုကပ္ေနတယ္.. Side Bar ကလည္း ဘယ္ဘက္မွာ.. ဘန္နာကိုဆဲြထားတာကလည္း ေရလိႈင္းကညာဘက္ကိုေရာက္ေနၿပီးျပတ္ထြက္ေနတယ္.. ဆိုေတာ့ ၾကည့္သူရဲ႔ မ်က္စိက ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွာ သိပ္ေလးလံေနတယ္လို႔ ခံစားေစရမယ္.. ၿပီးေတာ့ ျပတ္ထြက္ေနတဲ့ ေရလိႈင္းက ၾကည့္သူရဲ႕ မ်က္စိကို ညာဘက္အျပင္ကို ထြက္သြားေအာင္ ေခၚသြားတ့ဲအတြက္ Balance မညီတဲ့ ေနရာထားသိုမႈလို႔ ေျပာရပါမယ္..
ဒုတိယပံုကေတာ့ ဘန္နာနဲ႔ လိုဂိုနဲ႔ Side bar နဲ႔ ထားသိုထားတာဟာ အဆင္ေျပေျပ ညီညြတ္ေနတယ္.. ေရလိႈင္းကိုလည္း အတြင္းမွာပဲ ထည့္ထားတယ္.. ၿပီးေတာ့ ညာဘက္က ပန္းေခြေလးဟာၾကည့္သူရဲ႕႔မ်က္စိအာရံုကို အျပင္ကို ထြက္မသြားေစဘဲ စာမ်က္ႏွာရဲ႕ အတြင္းအလည္ဘက္က စာေတြဆီကို ျပန္ညြန္ျပေနသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ ၾကည့္တဲ့လူရဲ႕ အာရံုဟာ ဝဘ္စာမ်က္ႏွာအထဲမွာပဲ ပိတ္မိစုစည္းေနမွာေပါ့.. ေနရာထားသိုမႈမွာ အဲဒီလိုမ်ိဳး ျပန္ညႊန္းျပမ်ဥ္းေတြဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္.. ဥပမာ.. ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ဆိုပါစို႔..
သူ႔ ပန္းခ်ီကား တစ္ခုလံုးမွာ ၾကည့္စရာဆိုလို႔ ေလွပဲရွိတယ္.. ေလွကိုေတာင္မွ သူက Center of Interest ေဘာင္အတြင္းမွာ မထားဘူး.. ေရျပင္ရဲ႕ က်ယ္ျပန္႔မႈကို ျပခ်င္လုိ႔ Space အက်ယ္ႀကီးျပထားတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူအဓိက ျပခ်င္တဲ့ ေလွေလးကို ေရလိႈင္းေတြရဲ႕ အတြန္႔ေတြနဲ႔ ျပန္ညြန္ျပထားတယ္.. ၾကည့္တဲ့လူဟာ စစခ်င္း ေရျပင္ႀကီးကိုပဲ ျမင္မယ္.. လြတ္လပ္တယ္ က်ယ္ေျပာတယ္.. ေနာက္ေတာ့ မ်က္စိက ေရလိႈင္းေတြေခၚရာကို လိုက္သြားမယ္.. သြားတယ္ သြားတယ္.. တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆဲြေခၚသြားတဲ့ ေရလိႈင္းေတြဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒိုင္းဆိုၿပီး ေလွဆီကိုေရာက္တယ္.. ဒါပဲေလ.. သူလိုခ်င္တာ.. အဲ့ဒိပန္းခ်ီကားမွာ အဲ့ဒိေရလိႈင္းေတြသာမပါဘူးဆိုရင္ လိုရင္းကိုေရာက္လာပါ့မလားေတာင္ မသိပါဘူး..
ၿပီးေတာ့ ေနရာထားသိုတဲ့အခါမွာ အလယ္တည့္တည့္မွာ ကန္႔လန႔္ျဖတ္သေဘာမ်ိဳး ေဒါင္လိုက္ျဖတ္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနေစတဲ့ အရာဝတၱဳေတြကို မထားရပါဘူး.. တေစာင္းလိုက္ႀကီး ျပတ္ေနတာမ်ိဳးကိုလည္း မလုပ္ရဘူး.. တမင္သက္သက္ေပးခ်င္တဲ့ ရသတစ္ခုခုရွိလို႔ ထည့္မယ္ဆိုရင္လည္း အေပၚက ေလွနဲ႔ေရလိႈင္းလိုပဲ ျပန္ညြန္းျပစရာ ျပန္ေျဖေဖ်ာ့စရာတစ္ခုခု ထည့္ေပးေလ့ရွိပါတယ္.. ဒါေတြက ဓာတ္ပံုနဲ႔ ပန္းခ်ီသမားေတြ.. ဗီႏိုင္းလုပ္တဲ့ဒီဇိုင္းသမားေတြလည္း ေတာ္ေတာ္သတိထားရမယ့္ အခ်က္ေတြပါပဲ..
ကြန္ပိုေဇးရွင္းအေၾကာင္းကေလ.. ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပဲ.. အဝိုင္းလႊမ္းမိုး.. ေလးေထာင့္လႊမ္းမိုးေတြ စတဲ့ လႊမ္းမိုးမႈေတြလည္း ထည့္ေျပာရဦးမယ္.. ေနာက္မွပဲ တခုခ်င္းစီအေၾကာင္း အေသးစိတ္ထပ္ေျပာပါမယ္.. ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘားကန္႔မွာတုန္းက ေျပာခဲ့သေလာက္ပဲ အၾကမ္းဖ်င္းၿခံဳငံုၿပီးေျပာျပသြားတာပါ.. ေနာက္မွ perspective လို႔ေခၚတဲ့ နီးေဝးျမင္ျခင္းသေဘာတရားေတြကို ထပ္ေျပာပါမယ္..
Peace to all !!
:)
အိုေခ အိုေခ.. အေရာင္အေၾကာင္းေတြ အရင္ပို႔စ္မွာ ေျပာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ခုေတာ့ ေနရာထားသုိျခင္းလို႔ေခၚတဲ့ ကြန္ပိုေဇးရွင္းအေၾကာင္းေတြ နည္းနည္းဆက္ေဆြးေႏြးၾကည့္ၾကရေအာင္လား.. ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုမွာ ကြန္ပိုေဇးရွင္းဟာအေရးႀကီးသလိုပါပဲ.. ဝဘ္စာမ်က္ႏွာတစ္ခုမွာလည္း ကြန္ပိုေဇးရွင္းသေဘာတရားေတြ လိုအပ္ပါတယ္လို႔ေျပာရင္ လက္ခံၾကမယ္ဟုတ္ ?
ဝဘ္စာမ်က္ႏွာတစ္ခုဟာ ကြန္ပ်ဴတာရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္လိုပါပဲ.. စတုဂံပံုသ႑ာန္နဲ႔ ျဖစ္တည္ေနတာပါ.. ပန္းခ်ီကားေတြ ဓာတ္ပံုေတြကေတာင္မွ ပိုရွည္လ်ားေနတာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ေလးေထာင့္စပ္စပ္ပံုသ႑ာန္မ်ိဳးျဖစ္ေနႏိုင္ေသးတယ္.. ဝဘ္စာမ်က္ႏွာေတြကေတာ့ လံုးလံုးႀကီးတုိ႔ ရွည္ရွည္ႀကီးတုိ႔ျဖစ္ေနဖို႔ အင္မတန္ခဲယဥ္းတယ္ေလ.. ဒီေတာ့ အေျခခံအားျဖင့္ စတုဂံေပၚမူတည္ၿပီး ဆက္ေျပာျပေပးပါမယ္..
အေပၚကပံုကိုၾကည့္လိုက္ပါ.. ေဘးဘက္ေတြမွာ ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့ အနီမ်ဥ္းေၾကာင္းေတြရဲ႕ အျပင္ဆိုရင္ လူရဲ႕စိတ္ဝင္စားမႈကို မရပါဘူး.. ဆိုလိုတာက ကိုယ္ျပခ်င္တဲ့ လူ.. ပစၥည္း.. အရာဝတၱဳ.. အမွတ္တံဆိပ္ စတာေတြကို အဲ့ဒိမ်ဥ္းေတြရဲကအလည္ေတြမွာပဲ ထည့္ရပါမယ္.. ျပထားတဲ့ ဆံုမွတ္အစက္အစိမ္းေလးေတြဟာဆိုရင္ Center of Interest လို႔ေခၚတဲ့ အဓိကစိတ္ဝင္စားမႈယူတဲ့ေနရာေတြျဖစ္ပါတယ္.. ပန္းခ်ီကားေတြ ဓာတ္ပံုေတြမွာဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ျပခ်င္တဲ့အဓိက အေၾကာင္းအရာကို အဲလိုေနရာမွာထားျခင္းဟာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ..
ဝဘ္စာမ်က္ႏွာေတြအတြက္က်ေတာ့ အဓိက ျပခ်င္တဲ့အရာရယ္လုိ႔ သီးသန္႔မရွိတဲ့အျပင္ သူက ဘန္နာတို႔ Side Bar တို႔ဆိုတာမ်ိဳးေတြလည္း ထည့္တြက္ေနရတဲ့အတြက္ သိပ္ၿပီးပံုေသေတာ့ ေျပာလို႔မရပါဘူး.. အဲဒီအခါမ်ိဳးက်ေတာ့ Weight and Balance ဆိုတာမ်ိဳးကို ထပ္ၿပီးနားလည္ရပါေတာ့မယ္.. အေလးအေပါ့ခ်ိန္ညွိတာမ်ိဳးဆိုတာက ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့.. ဥပမာ.. ေအာက္ကပံု ၂ ခုကို ယွဥ္ၾကည့္ပါ..
ပထမပံုမွာဆိုရင္ ဘန္နာေပၚက လိုဂိုကလည္း ဘယ္ဘက္.. စာတန္းကဘည္း ဘယ္ကိုကပ္ေနတယ္.. Side Bar ကလည္း ဘယ္ဘက္မွာ.. ဘန္နာကိုဆဲြထားတာကလည္း ေရလိႈင္းကညာဘက္ကိုေရာက္ေနၿပီးျပတ္ထြက္ေနတယ္.. ဆိုေတာ့ ၾကည့္သူရဲ႔ မ်က္စိက ဘယ္ဘက္အျခမ္းမွာ သိပ္ေလးလံေနတယ္လို႔ ခံစားေစရမယ္.. ၿပီးေတာ့ ျပတ္ထြက္ေနတဲ့ ေရလိႈင္းက ၾကည့္သူရဲ႕ မ်က္စိကို ညာဘက္အျပင္ကို ထြက္သြားေအာင္ ေခၚသြားတ့ဲအတြက္ Balance မညီတဲ့ ေနရာထားသိုမႈလို႔ ေျပာရပါမယ္..
ဒုတိယပံုကေတာ့ ဘန္နာနဲ႔ လိုဂိုနဲ႔ Side bar နဲ႔ ထားသိုထားတာဟာ အဆင္ေျပေျပ ညီညြတ္ေနတယ္.. ေရလိႈင္းကိုလည္း အတြင္းမွာပဲ ထည့္ထားတယ္.. ၿပီးေတာ့ ညာဘက္က ပန္းေခြေလးဟာၾကည့္သူရဲ႕႔မ်က္စိအာရံုကို အျပင္ကို ထြက္မသြားေစဘဲ စာမ်က္ႏွာရဲ႕ အတြင္းအလည္ဘက္က စာေတြဆီကို ျပန္ညြန္ျပေနသလိုျဖစ္ေနတာမို႔ ၾကည့္တဲ့လူရဲ႕ အာရံုဟာ ဝဘ္စာမ်က္ႏွာအထဲမွာပဲ ပိတ္မိစုစည္းေနမွာေပါ့.. ေနရာထားသိုမႈမွာ အဲဒီလိုမ်ိဳး ျပန္ညႊန္းျပမ်ဥ္းေတြဟာ သိပ္ၿပီးေတာ့ အေရးႀကီးပါတယ္.. ဥပမာ.. ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ဆိုပါစို႔..
သူ႔ ပန္းခ်ီကား တစ္ခုလံုးမွာ ၾကည့္စရာဆိုလို႔ ေလွပဲရွိတယ္.. ေလွကိုေတာင္မွ သူက Center of Interest ေဘာင္အတြင္းမွာ မထားဘူး.. ေရျပင္ရဲ႕ က်ယ္ျပန္႔မႈကို ျပခ်င္လုိ႔ Space အက်ယ္ႀကီးျပထားတယ္.. ဒါေပမယ့္ သူအဓိက ျပခ်င္တဲ့ ေလွေလးကို ေရလိႈင္းေတြရဲ႕ အတြန္႔ေတြနဲ႔ ျပန္ညြန္ျပထားတယ္.. ၾကည့္တဲ့လူဟာ စစခ်င္း ေရျပင္ႀကီးကိုပဲ ျမင္မယ္.. လြတ္လပ္တယ္ က်ယ္ေျပာတယ္.. ေနာက္ေတာ့ မ်က္စိက ေရလိႈင္းေတြေခၚရာကို လိုက္သြားမယ္.. သြားတယ္ သြားတယ္.. တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆဲြေခၚသြားတဲ့ ေရလိႈင္းေတြဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒိုင္းဆိုၿပီး ေလွဆီကိုေရာက္တယ္.. ဒါပဲေလ.. သူလိုခ်င္တာ.. အဲ့ဒိပန္းခ်ီကားမွာ အဲ့ဒိေရလိႈင္းေတြသာမပါဘူးဆိုရင္ လိုရင္းကိုေရာက္လာပါ့မလားေတာင္ မသိပါဘူး..
ၿပီးေတာ့ ေနရာထားသိုတဲ့အခါမွာ အလယ္တည့္တည့္မွာ ကန္႔လန႔္ျဖတ္သေဘာမ်ိဳး ေဒါင္လိုက္ျဖတ္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနေစတဲ့ အရာဝတၱဳေတြကို မထားရပါဘူး.. တေစာင္းလိုက္ႀကီး ျပတ္ေနတာမ်ိဳးကိုလည္း မလုပ္ရဘူး.. တမင္သက္သက္ေပးခ်င္တဲ့ ရသတစ္ခုခုရွိလို႔ ထည့္မယ္ဆိုရင္လည္း အေပၚက ေလွနဲ႔ေရလိႈင္းလိုပဲ ျပန္ညြန္းျပစရာ ျပန္ေျဖေဖ်ာ့စရာတစ္ခုခု ထည့္ေပးေလ့ရွိပါတယ္.. ဒါေတြက ဓာတ္ပံုနဲ႔ ပန္းခ်ီသမားေတြ.. ဗီႏိုင္းလုပ္တဲ့ဒီဇိုင္းသမားေတြလည္း ေတာ္ေတာ္သတိထားရမယ့္ အခ်က္ေတြပါပဲ..
ကြန္ပိုေဇးရွင္းအေၾကာင္းကေလ.. ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးပဲ.. အဝိုင္းလႊမ္းမိုး.. ေလးေထာင့္လႊမ္းမိုးေတြ စတဲ့ လႊမ္းမိုးမႈေတြလည္း ထည့္ေျပာရဦးမယ္.. ေနာက္မွပဲ တခုခ်င္းစီအေၾကာင္း အေသးစိတ္ထပ္ေျပာပါမယ္.. ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဘားကန္႔မွာတုန္းက ေျပာခဲ့သေလာက္ပဲ အၾကမ္းဖ်င္းၿခံဳငံုၿပီးေျပာျပသြားတာပါ.. ေနာက္မွ perspective လို႔ေခၚတဲ့ နီးေဝးျမင္ျခင္းသေဘာတရားေတြကို ထပ္ေျပာပါမယ္..
Peace to all !!
:)
နားကို မလည္ဘူး.. ဒီလုိန႔ဲပဲ ဖတ္ၿပိးသြားတယ္။ ေတေရာ..။
ReplyDeleteထပ္ေျပာပါအံုး
ReplyDelete