ျမန္မာ့ပန္းခ်ီေရစီးေၾကာင္း

သမိုင္းမတင္မီေခတ္
သမိုင္းမတင္မီ ေက်ာက္ေခတ္လက္ရာမ်ားတြင္ ေက်ာက္ေခတ္လူသားတို႔၏ လူေနမႈဘ၀၊ အမဲလိုက္ၾကပုံႏွင့္ သဘာ၀ကို ကိုးကြယ္ျခင္း အေလ့အထမ်ားကို ေလ့လာေတြ႕ရွိနိုင္သည္။ ေတာင္ကမ္းပါးၾကားမွ ေနထြက္ပုံ၊ လက္ဝါးပုံ၊ သားေကာင္ပုံမ်ားကို ေရးဆြဲေလ့ရွိၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀၀ ခန္႔က ေရးဆြဲခဲ့သည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည္။ ၎ပုံမ်ားမွတဆင့္ ေက်ာက္ေခတ္လူသားတို႔၏ လူမႈဆက္ဆံေရးႏွင့္ ေနထိုင္အသက္ေမြးပုံ အတိတ္သမိုင္းတို႔ကို သိရွိရပါသည္။ (ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ေက်ာက္ေခတ္လက္ရာမ်ားကို ေတာင္ႀကီး - ဟန္ျမင့္မိုရ္ ကားလမ္းရွိ ရြာငံေဒသ၊ ျပဒါးလင္းဂူတြင္ ယေန႔တိုင္ရွိေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရပါသည္။)

ပ်ဴေခတ္
ပ်ဴေခတ္တြင္မူ ပန္းဆယ္မ်ိဳးအပါအဝင္ ပန္းပု၊ ပန္းတိမ္ႏွင့္ ပန္းခ်ီတို႔ထြန္းကားခဲ့မည္ဟု ယူဆနိုင္ေသာ္လည္း ေသခ်ာေသာအေထာက္အထား မရွိေသးပါ။

ပုဂံေခတ္
ပုဂံေခတ္သည္ ပန္းခ်ီေရးဆြဲမွုအတတ္ပညာ အျမင့္မားဆုံးဖြံ့ၿဖိဳးတိုးတက္ခဲ့ၿပီး သမိုင္းဝင္ပန္းခ်ီေခတ္ဦးျဖစ္သည္။
ပုဂံေခတ္တြင္ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေရးဆြဲခဲ့ၾကၿပီး မဇၩိမေဒသမွ ျပန္႔ပြားလာေသာ ဗုဒၶအယူဝါဒမ်ားႏွင့္ အတူတြဲဖက္ပါဝင္လာေသာ ပါလ ပန္းခ်ီေရးနည္းမွ ဆင္းသက္လာျခင္းျဖင့္သည္။ ေကာက္ေၾကာင္းေရး ေဆးပိန္းျခယ္ေသာ နည္းစနစ္ကို အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ နိပါတ္ေတာ္၊ ဗုဒၶဝင္၊ ေျခရာေတာ္၊ ဟိႏၵဴဆိုင္ရာဝါဒမ်ား၊ ကႏုတ္ပန္း အႏြယ္အခက္မ်ားကို ‌ေရးဆြဲၾကသည္။ သာသနာေတာ္ဖြံ့ၿဖိဳးျခင္းေၾကာင့္ ဂူဘုရားမ်ားတြင္ ပန္းခ်ီေရးျခင္းလည္း အျမင့္မားဆုံးဖြံ့ၿဖိဳးခဲ့သည္။ ေညာင္ရမ္းေခတ္တြင္မူ အိႏၵိယဟန္ နည္းပါးသြားၿပီး ျမန္မာဆန္ဆန္ေရးဆြဲလာၾကသည္။ ပုဂံရွိ တိေလာကဂု႐ုလွိုဏ္ဂူအတြင္း နံရံေဆးေရးလက္ရာမ်ားကို ေလ့လာလၽွင္ ဗုဒၶဝင္ခန္းမ်ား၊ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ဇာတ္နိပါတ္မွ ေကာက္ႏွုတ္သ႐ုပ္ေဖာ္ခ်က္မ်ား၊ ကႏုတ္ပန္းမ်ား သည္ ျမန္မာမႈ ျမန္မာ့ဟန္ကို အေလးကဲ၍ ျမန္မာဆန္ဆန္ေရးဆြဲလာေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။

ကုန္းေဘာင္ေခတ္
ကုန္းေဘာင္ေခတ္တြင္ ေရးျခယ္ခဲ့ေသာ ဥပါလိသိမ္မွ နံရံပန္းခ်ီလက္ရာမ်ား ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းရွိ အာနႏၵာ အုတ္ေက်ာင္း ပန္းခ်ီလက္ရာမ်ား၊ ေခ်ာင္းဦးၿမိဳ႕နယ္ ခင္မြန္ရြာရွိ ႐ုပ္စုံဘုရားမွ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ဦး ပန္းခ်ီ လက္ရာမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္လၽွင္ ျမန္မာမွုျမန္မာဟန္မ်ား ပိုမိုပါဝင္လာသည္ကို ေတြ႕နိုင္ပါသည္။ ရတနာပုံ မႏၲေလးေခတ္တြင္မူ ပုဂံေခတ္ကဲ့သို႔ ဘာသာေရးပုံမ်ားသာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ပန္းခ်ီေရးဆြဲသည့္ အေၾကာင္းအရာ မ်ားလည္း က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္။ မင္းႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းမ်ား၊ မင္းခမ္းမင္းနား၊ မင္းမိန္႔၊ နကၡတ္က်မ္းမ်ားကိုလည္း ပန္းခ်ီပညာျဖင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္လာၾကသည္။ ေရးဆြဲရာတြင္လည္း အုတ္နံရံမ်ားတြင္ သာမက ပုရပိုက္၊ ေပမ်ားေပၚတြင္လည္း ေရးဆြဲလာၾကသည္။ နိပါတ္ပန္းခ်ီ၊ စပ္ပန္းခ်ီမ်ားလည္း စတင္ထြန္းကား လာခဲ့သည္။

၂၀ ရာစုႏွင့္ ေနာက္ပိုင္း
စစ္ႀကိဳေခတ္စစ္ႀကိဳေခတ္တြင္မူ ျမန္မာ့ပန္းခ်ီေလာကတြင္ ဦးဘဉာဏ္၊ ဦးဘေဇာ္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ နိုင္ငံျခားပညာေတာ္သင္ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးမ်ား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ဥေရာပသားမ်ားႏွင့္ အဆက္အဆံမ်ားျပားလာျခင္းေၾကာင့္ ဥေရာပေရးနည္းစနစ္မ်ားျမန္မာ့ပန္းခ်ီေလာကအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ လာခဲ့သည္။ မဂၢဇင္းမ်ားတြင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံမ်ားထည့္သြင္းျခင္း၊ ဒဂုန္ကဲ့သို႔ေသာ မဂၢဇင္းမ်ားက အႏုပညာ က႑တစ္ခုထည့္သြင္းေပးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ပန္းခ်ီသည္ ျပည္သူလူထု အၾကားတြင္ သက္ဝင္လာခဲ့သည္။ စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ ပန္းခ်ီေက်ာင္းမ်ား တည္ေထာင္နိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ ပန္းခ်ီပန္းပုေကာင္စီကို ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခဲ့သည္။ အသင္းႀကီး သည္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ ျမန္မာ့ပန္းခ်ီေလာကကို ထူေထာင္ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့သည္။ ၁၉၅၀ ဝန္းက်င္ႏွစ္မ်ားတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံ၌ ပန္းခ်ီေက်ာင္းမ်ားကို ရန္ကုန္ႏွင့္ မႏၲေလးတြင္ ဖြင့္လွစ္ကာ အႏုပညာရွင္ႀကီးမ်ားက ဝါသနာပါသူ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအား လက္ဆင့္ကမ္း ပညာအေမြေပးခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အႏုပညာတကၠသိုလ္ကို ဖြင့္လွစ္ထူေထာင္ေပးကာ ပန္းခ်ီပညာကို ပညာရပ္ တစ္ခုအေနျဖင့္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့သည္။ ယခုအခါတြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႕၌လည္း အႏုပညာ တကၠသိုလ္ တစ္ခု ထပ္မံဖြင့္လွစ္ကာ သင္ၾကားေပးေနပါသည္။

ယေန႔ ၂၁ ရာစုတြင္မူ ထိုသို႔တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားမွ ေမြးထုတ္ေပးေသာ ပန္းခ်ီအႏုပညာရွင္ လူငယ္မ်ားစြာသည္ မိမိတို႔၏ အတတ္ပညာမ်ားျဖင့္ ပန္းခ်ီေလာကႀကီး ရွင္သန္တိုးတက္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ရွိသည္။ ပန္းခ်ီျပခန္းမ်ာစြာေပၚေပါက္လာခဲ့ၿပီး ၁၂ ရာသီပတ္လုံး ပန္းခ်ီျပပြဲမ်ားျဖင့္ စည္ကား ေနသည္။ ပန္းခ်ီေရစီးေၾကာင္းႀကီးသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွစတင္၌ ယေန႔ေခတ္တိုင္ေအာင္ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ စီးဆင္းေနပါသည္။

၀ီကီထဲမွာ အရင္ကေရးထားတဲ့ပို႔စ္ပါ.. ဆားခ်က္တယ္ပဲ ထားပါေတာ့.. :)