၉၉ ပုဒ္ေျမာက္ႏွင့္ ေရွ႕လမ္းစဥ္မ်ား

္မၾကာခင္ ပို႔စ္ ၁၀၀ ျပည့္ေတာ့မည္.. အခု ဒီပို႔စ္က ၉၉ ခုေျမာက္.. ဘာလိုလိုနဲ႔ ဘာေတြေရးမွန္းမသိ ေရးလာလိုက္တာ အဲ့သေလာက္ေတာင္ရွိေနၿပီ.. ပို႔စ္ ၁၀၀ ျပည့္မွာေတာ့ ခိုကပ္ေသာအားျဖင့္ တျခားသူေတြကို ေရးေပးပါလို႔ ေတာင္းပန္ထားသည္.. ဘေလာ့ဂါအေက်ာ္အေမာ္ ၉ ဦး၏ လက္ရာမ်ား မၾကာခင္မွာ ဖတ္ရေတာ့မည္.. ခ်စ္ေသာ P တစ္ေယာက္ကေတာ့ အမွတ္တရအျဖစ္ ဘန္နာလုပ္ေပးမယ္ေျပာထားတာ ခုထိေတာ့ မျဖစ္လာေသး.. အလုပ္ေတြ သိပ္ Jam ျဖစ္ေနသည္ဆိုသည္.. အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အန္ဒီေကာင္ဆီက ငွားထားတဲ့ သုခမိန္လိႈင္ကဗ်ာေတြနဲ႔ အေတာ္ေလးဇိမ္က်ေနသည္.. ေဘးက side bar မွာ ေ၀ေ၀ဆာဆာ ဆိုတဲ့ကဗ်ာ ျမင္ၾကမည္ထင္ပါသည္.. အေတာ္ေလးႀကိဳက္မိ၏.. ေနာက္ထပ္ ႀကိဳက္မိတဲ့ ကဗ်ာေလးနဲ႔ ၉၉ ပို႔စ္ေျမာက္ဖန္တီးလိုက္ၿပီ.. ၁၀၀ ျပည့္ကေတာ့ အျခားသူမ်ား လက္စြမ္းလက္စကိုသာ ေစာင့္ၾကည့္ၾကေပေရာ့.. ၁၀၁ ပို႔စ္ေျမာက္က်ရင္ အိမ္အသစ္မွာေရးမည္.. ဒီအိမ္ေလး အဆင္ေျပ လွပေသာ္လည္း ျပဳျပင္ရတာမလြယ္.. သံေယာဇဥ္ကိုျဖတ္လို႔ အိမ္အသစ္ကိုေျပာင္းပါမည္..

ေဟာ့ဒီမွာ ကဗ်ာပါ .. သုခမိန္လိႈင္ေရးေသာ အင္ဒီ၀ါးဟိုးလ္တို႔ကမာၻ စာအုပ္မွျဖစ္ပါတယ္..

လြတ္တဲ့ငါး

ၾကယ္ေတြေၾကြမွ
ေကာင္းကင္ႀကီးက တန္ဘိုးႀကီးလာ။

ငါတို႔ မက္ခဲ့ၾကတာ
အိပ္မက္ႀကီးႀကီး
ငါတို႔ မွ်ားခဲ့ၾကတာ
သမုဒၵရာႀကီးႀကီး
ငါတုိ႔ ႀကီးခဲ့ၾကတာ
ငရဲႀကီးႀကီး။

စပ်စ္သီးခ်ဥ္မွာလား
လြတ္တဲ့ငါးက
ကမာၻႀကီး။

စာဖတ္သူ .. ဒီကဗ်ာကို ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲ.. ၾကယ္ေတြေၾကြမွ ေကာင္းကင္ႀကီးကတန္ဖိုးႀကီးလာ ဆိုတဲ့ အစစာေၾကာင္းကတင္ အေတာ္ေလး ဆဲြေဆာင္မႈရွိမေနဘူးလား.. မရွိေတာ့မွ သိရတဲ့တန္ဖိုး.. ဗန္ဂိုးေသမွ ပန္းခ်ီကားေတြေစ်းေကာင္းလာ.. ဒိုးလံုးေသမွ သူ႔သီခ်င္းေတြ လူႀကိဳက္မ်ားလာ.. ဒီအဓိပၸါယ္ေတြနဲ႔ မဆင္ဘူးလား..

ကိုယ္မစားရတဲ့ စပ်စ္သီးကို ခ်ဥ္မွာပါကြာလို႔ ကဲ့ရဲ႕တတ္တဲ့ ေျမေခြးအဖို႔ .. လက္ထဲက ငါးထက္ လြတ္သြားတဲ့ ငါးကပိုႀကီးတယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့ လူအဖို႔.. တကယ္လက္လြတ္သြားတာက တစ္ေလာကလံုး ပိုင္ဆိုင္သမွ်အကုန္လံုး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္..

ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္..