ပန္းပြင့္ပံုျပင္

စ်ာန္အေတာ္၀င္ေနတုန္း ေရးျဖစ္တဲ့ ၀တၱဳတစ္ပုဒ္ပါ.. အနည္းငယ္ေတာ့ ရွည္တယ္.. ၀တၱဳလို ဇာတ္လမ္းဖဲြ႔ေရးတာ ပထမဆံုးပါ.. Welcome Comment !
................................................................................................................................................................

“ပန္းပြင့္”

ပန္းပြင့္တစ္ေယာက္ထဲ ေက်ာင္းကေန အိမ္ကိုျပန္ရတဲ့ တစ္ညေနမွာ ေမာင္က လမ္းထိပ္အုတ္ခံုကေန ထိုသို႔ လွမ္းေခၚခဲ့ဖူးပါသည္။ ခါတိုင္းေန႔ေတြဆို ပန္းပြင့္က သူငယ္ခ်င္း ၀ါ၀ါနဲ႔ အတူျပန္ေနက်မို႔ ေမာင္တို႔ထိုင္ေနက် လမ္းထိပ္အုတ္ခံုေရွ႕ေရာက္လွ်င္ မသိသလို ၀ါ၀ါနဲ႔ ရယ္ေမာစကားေျပာရင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေနက်။ ဒီေန႔က်မွ ၀ါ၀ါက ေက်ာင္းမတက္သျဖင့္ ပန္းပြင့္တစ္ေယာက္ထဲ ျပန္လာရသည္။ ေမာင္တို႔ေရွ႕ကေန ဘယ္လိုျဖတ္ရပါ့မလဲဟု တစ္လမ္းလံုးစိတ္ပူလာခဲ့တာ။ ရင္တခုန္ခုန္နဲ႔ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတုန္း ေမာင္က လွမ္းေခၚလိုက္သျဖင့္ ပန္းပြင့္ လန္႔သြားမိသည္။

ဖ်တ္ကနဲ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေရာ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကပါ မသိသလို ခပ္တည္တည္ႀကီးေတြ ထို္င္ေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ပန္းပြင့္သိပါသည္။ အဲဒါေမာင္ပါ။ ပန္းပြင့္ကို လွမ္းေခၚတာ ေမာင္မွ ေမာင္ပါပဲ။ မတိုးေသာ္လည္း မက်ယ္ေသာအသံ၊ စေနသလိုလို အတည္လိုလို လွမ္းေခၚလိုက္ေသာ ေမာင္သည္ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ပန္းပြင့္ရဲ႕နာမည္ကို သိေနပါသလဲ။

ေခၚတုန္းကေခၚၿပီးမွ မသိသလိုလုပ္ေနေသာ ေမာင့္ေၾကာင့္ ပန္းပြင့္အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ရသည္။ ရင္ေတြခုန္ေနတာကေတာ့ အရမ္းပါပဲ။ အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ ပန္းပြင့္လက္ေတြ ေအးစက္ေနေသးသည္။ ေမာင္ ဘယ္တုန္းက ပန္းပြင့္နာမည္ကို သိေနတာလဲ။ ေမာင့္နာမည္ကေရာ ဘယ္သူလဲ။

ေမာင္က ပန္းပြင့္ကို ခုမွ နာမည္ေခၚဖူးေပမယ့္ ပန္းပြင့္ကေတာ့ ေမာင့္ကို သိေနတာၾကာပါၿပီ။ ေမာင္ႏွင့္ ပန္းပြင့္က တကၠသိုလ္မတူေသာ္လည္း တစ္လမ္းထဲေနသူမ်ားျဖစ္သည္။ ပန္းပြင့္က ပန္းပြင့္တက္တဲ့ တကၠသုိလ္နားက အိမ္ရာတစ္ခုမွာ ေနသျဖင့္ ေက်ာင္းကို အၿမဲလမ္းေလွ်ာက္သြားေနၾက။ မနက္ခင္းေတြ သူငယ္ခ်င္း၀ါ၀ါကို ၀င္ေခၚၿပီး ေက်ာင္းသြားတိုင္း ေမာင္တို႔ ေက်ာင္းကားေစာင့္ေနတာ ျမင္ဖူးေနသည္။ လူငယ္ဆန္ကာ ေခ်ာေမာေသာေမာင့္ကို ပန္းပြင့္ စိတ္၀င္စားခဲ့မိသည္။ “ေမာင္”လို႔ စိတ္ထဲကေနေခၚၿပီး စကားေတြလည္း အမ်ားႀကီးေျပာဖူးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ေမာင္က ပန္းပြင့္ကို ေသခ်ာေတာင္ မၾကည့္ဖူးပါပဲႏွင့္ ဒီေန႔က်မွ ရုတ္တရက္လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ပန္းပြင့္ အံ့ၾသသြားရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့ ေမာင္ကလည္း ပန္းပြင့္ကို စိတ္၀င္စားေနတာလား။ ညေနတိုင္း လမ္းထိပ္အုတ္ခံုမွာ ေတြ႔ရတာတက ပန္းပြင့္ထင္သလို သူငယ္ခ်င္းေတြစုၿပီး စကားေျပာေနတာ မဟုတ္ဘဲ ပန္းပြင့္ကို ေစာင့္ေနတာမ်ားလား။

စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ရူးရျပန္ပါသည္။ ဒုကၡေပးလိုက္တာ ေမာင္ရယ္။

.......................

ေနာက္ ရက္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ေမာင္က ဘာမွမလႈပ္ရွားျပန္ပါ။ ညေနတိုင္း လမ္းထိပ္မွာ ေတြ႔ေနၿပီး မနက္တိုင္း ေက်ာင္းသြားခ်ိန္တြင္ ဆံုသည္မွလဲြ၍ ပန္းပြင့္ႏွင့္ ေမာင့္ရဲ႕အေျခအေနက ထူးျခားမလာခဲ့။

တစ္ေနေတာ့ ညေနဘက္ လမ္းထဲက စာအုပ္ဆိုင္မွာ ပန္းပြင့္စာအုပ္၀င္ငွားပါသည္။ ဘုရားေရ။ စာအုပ္အငွားေကာင္တာမွာ အခန္႔သားထိုင္ေနတာက ေမာင္ပါလား။ ေမာင့္ေရွ႕မွာမို႔ ပန္းပြင့္အေနရခက္လွပါသည္။ ဒီၾကားထဲ တီရွပ္ပြပြ..ေဘာင္းဘီပြပြကို ၀တ္လာခဲ့မိတာကို ေနာင္တရေနမိသည္။ နဂိုကမွ ပုေသးလွေသာ ပန္းပြင့္သည္ ဒီအ၀တ္အစားေတြေၾကာင့္ ပိုၿပီးေသးေကြးေပ်ာက္ကြယ္ေနေတာ့မွာပဲ။ စာအုပ္စင္ေရွ႕မွာ စာအုပ္မ်ားကို ေရြးေနတုန္း ေမာင္က ေကာင္တာမွထ၍ အနားသို႔လာရပ္ေသာအခါ ျမင့္မားလွေသာ ေမာင့္အရပ္သည္ ပန္းပြင့္ကို အုပ္မိုးသြားေလသည္။ ေမာင္က စာအုပ္စင္ အေပၚဆံုးအဆင့္မွ စာအုပ္မ်ားကို ေအာက္သုိ႔ခ်ေပးရင္း “ဘာသာျပန္ စာအုပ္ေတြ.. ဖတ္တယ္မဟုတ္လား ဘာသာျပန္” ခပ္ရွရွႏွင့္ ပီသေသာ္လည္း အနည္းငယ္မိန္းကေလးဆန္ခ်င္ေသာ ေမာင့္အသံသည္ ပန္းပြင့္အတြက္ေတာ့ စဲြမက္ဖြယ္။ ေမာင္ခ်ေပးေသာ စာအုပ္မ်ားထဲမွ ဖတ္ခ်င္တာကို ခပ္ျမန္ျမန္ေရြးယူၿပီး အငွားေကာင္တာရွိ စာရင္းမွတ္ေနေသာ ဆိုင္ရွင္ အစ္ကိုႀကီး (သူကလည္း ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းပါပဲ) ဆီသို႔ေပးလိုက္သည္။

“ညီမေလး နာမည္”
“ပန္းပြင့္”
“ေၾသာ္ ပန္းပြင့္ေလး ဆိုတာလား"

အနည္းငယ္ စခ်င္ေနာက္ခ်င္ဟန္ျဖင့္ ရယ္သံစြက္ေသာ အသံျဖင့္ေျပာသည္ကို ပန္းပြင့္က နားမလည္မိဘဲ နာမည္အမွန္ကို ျပန္ျပင္ေျပာလိုက္ မိေသးသည္။

“ပန္းပြင့္ေလး မဟုတ္ပါဘူး.. ပန္းပြင့္ငယ္ပါ”
“ေအာ္ ေအာ္ ပန္းပြင့္ငယ္ကိုး .. ပန္းပြင့္ေလး မွမဟုတ္ပဲ”

ဆိုင္ရွင္အစ္ကိုႀကီးက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးလုပ္ၿပီး မလွမ္းမကမ္းမွ မဂၢဇင္းစာအုပ္ ထိုင္ဖတ္ေနေသာ ေမာင့္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့မွ သူတို႔တမင္သက္သက္ ေျပာေနၾကတာျဖစ္မည္ဟု ပန္းပြင့္ရိပ္မိသြားပါသည္။ ေမာင္က မ်က္လံုးကိုေတာ့ စာအုပ္မွမခြာဘဲ ရယ္ခ်င္ဟန္ျဖင့္ ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးလုပ္ေနေတာ့ ပန္းပြင့္ရွက္သြားမိသည္။ ေမာင္ကေတာ့ ပန္းပြင့္ကို ဘာမွနားမလည္တဲ့ ခပ္ပိန္းပိန္းေကာင္မေလးလို႔ ထင္သြားေတာ့မွာပဲ။
...................

ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ပန္းပြင့္ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း သြားရေတာ့ ေမာင္တို႔ထိုင္ေနက် လဘက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွတ္တုိင္မွာ ကားေစာင့္ရပါသည္။ တစ္ရက္က်ေတာ့ ပန္းပြင့္ ကားေပၚတက္သြားၿပီး ခံုမွာ၀င္ထိုင္ၿပီးမွ ေမာင္ကားေပၚတက္လာသည္။ ဂိတ္စနားမို႔ ကားေပၚမွာ လူေခ်ာင္ေနေသာ္လည္း ေနာက္မွတက္လာေသာ ေမာင္ကေတာ့ ေနရာမရေတာ့ပါ။ ခံုအလြတ္ကို ဟိုဟိုသည္သည္ရွာရင္း မေတြ႔ေတာ့ ပန္းပြင့္ထိုင္ေနေသာခံုနားသို႔ ေမာင္ေလွ်ာက္လာပါသည္။ ၿပီးေတာ့ ပန္းပြင့္ကို ၿပံဳးျပရင္း..
“သင္တန္းသြားမလို႔လား ပန္းပြင့္”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ကိုယ္လိုက္ပို႔ေပးမယ္”

ေမာင္က မ်က္ႏွာထားကလည္း တည္တည္ ေလသံကလည္း မွန္မွန္နဲ႔ ထိုသို႔ေျပာေတာ့ ပန္းပြင့္လည္း ဘာေျပာရမလဲမသိပါ။ ေမာင္ကလည္း ဘာစကားမွ ထပ္မေျပာပါ။ အနားမွာ ေမာင္ရွိေနသည္ ဟူေသာ အသိေၾကာင့္ ပန္းပြင့္ေနရထိုင္ရခက္လွပါသည္။ မေခ်ာမလွေသာ္လည္း ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ပန္းပြင့္ကို ပိုးပန္းသူေတြရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ေမာင္ႏွင့္က်မွ ပန္းပြင့္ ရင္ေတြလႈပ္ရွားလြန္းလွသည္။ ဘာေျပာရင္ေကာင္းမလဲ ဘာေျပာရမလဲ.. ။ အျပင္းအထန္ စဥ္းစားရင္းႏွင့္ပင္ ဘာကိုမွ ေျပာမထြက္ဘဲ ဆင္းရမည့္ မွတ္တိုင္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ေမာင္က ပန္းပြင့္ေခါင္းကို တစ္ခ်က္လွမ္းပုတ္ကာ “ဆင္းမယ္ေလ” ဟု ေျပာမွ ေဘးဘီကို ပန္းပြင့္ သတိထားမိေတာ့သည္။ မွတ္တိုင္ေတြကို တကယ္ကို သတိမထားမိခဲ့။ ေမာင္ကေတာ့ျဖင့္ ဆင္းရမယ့္ မွတ္တိုင္ေတာင္ သိေနပါလား။
ကားက တက္လာတုန္းက ေခ်ာင္ေသာ္လည္း ဆင္းေတာ့က်မွ မနည္းတိုးထြက္ရသည္။ အရပ္ပုေသာ ပန္းပြင့္က လက္ကိုင္တန္းေတြကို မမီပါ။ ကားက တစ္ခ်က္ယိုင္သြားေတာ့ ေမာင့္တီရွပ္ကို ေနာက္မွ လွမ္းဆဲြထားမိသည္။ ေမာင္က လွည့္ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်သလို ၿပံဳးပါသည္။ ေမာင့္အရပ္ႀကီးက ျမင့္မားလွသည္မို႔ ကားလက္ကိုင္တန္းမ်ားႏွင့္ မလြတ္ပဲ ေခါင္းကိုငံုထားရ၏။ ေမာင္သနားပါတယ္။ ကားကလည္းက်ပ္ေသး၊ ေနရာကလည္းမရႏွင့္ ေခါင္းလည္း အေတာ္ေညာင္းရွာမည္။

ကားမွတ္တိုင္ကေန သင္တန္းသို႔ အေတာ္လွမ္းလွမ္းေလွ်ာက္ရေသးသည္။ ေနကပူသည္မို႔ ပန္းပြင့္က ထီးဖြင့္ေဆာင္းထား၏။ ေမာင္က ပန္းပြင့္ေဘးကေန ေျခလွမ္းမွန္မွန္ႏွင့္ လိုက္ေလွ်ာက္လာသည္။ ဘာစကားမွလည္း မေျပာပါ။ ေနပူလွေသာေၾကာင့္ ေမာင့္ကို ထီးရိပ္ေအာက္၀င္ဖုိ႔ ေခၚခ်င္ေသာ္လည္း ပန္းပြင့္ မေခၚရဲျပန္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သင္တန္းကို ေရာက္သြားေတာ့သည္။ သင္တန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ပန္းပြင့္က အသာရပ္လိုက္ေသာ္လည္း ေမာင္က ေက်ာ္ၿပီး ႏွစ္လွမ္းေလာက္ ဆက္ေလွ်ာက္သြားေသးသည္။ ပန္းပြင့္က လွမ္းေခၚမလို႔လုပ္ၿပီးမွ ဘယ္လိုေခၚရမလဲမသိျပန္။ ေမာင္လို႔ ေခၚလို႔ကလည္း မျဖစ္ဘူးမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ပါေသးသည္။ ေမာင္က ပန္းပြင့္ပါမလာသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သေဘာေပါက္သြားပံုရသည္။

“ဒီအိမ္လား သင္တန္းက”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ေရာက္ေနရင္လည္း ေျပာမွေပါ့ကြ.. ကိုယ္က ဆက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့မလို႔”

ေမာင္က ၿပံဳးၿပီးေျပာရင္း ပန္းပြင့္ကိုစပါသည္။ ပန္းပြင့္လည္း ဘာမွမေျပာပဲ ၿပဳံးေနလိုက္သည္။

“အင္း .. အထဲ၀င္ေတာ့ေလ.. ကိုယ္သြားေတာ့မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့”

ေမာင္ျပန္သြားပါသည္။ ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ ခပ္တည္တည္ရုပ္ကေလးႏွင့္ ေမာင္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါသည္။ အားပါးတရ ရယ္လိုက္လွ်င္ ေပၚလာေနက် သြားတက္ကေလးမ်ားကို ဒီေန႔မျမင္လိုက္ရ။ နာမည္အတိအက်ကိုလည္း မေမးလိုက္မိပါလား။ ၿပီးေတာ့ ဘတ္စ္ကားက်ပ္က်ပ္စီးၿပီး ပင္ပန္းခံ၊ ေျခေညာင္းခံ၊ ေခါင္းေညာင္းခံၿပီး လိုက္ပို႔တာေတာင္ ပန္းပြင့္က ေမာင့္ကို ေက်းဇူးတင္စကားမေျပာမိပါ။ ဘတ္စ္ကားခ ေပးဖို႔လည္း ခုမွသတိရသည္။ ေမာင္ကပဲ ေပးလိုက္သည္ ထင္ပါရဲ႕။ ဒုကၡပါလား။ ေမာင္ကေတာ့ ပန္းပြင့္ကို ဘယ္လိုအူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးမွန္းမသိဘူး ဟု ေတြးေနေတာ့မွာပဲ။

................................

ေမာင္ ပန္းပြင့္ကို စိတ္၀င္စားေနတာျဖစ္မယ္ဟု ပန္းပြင့္ ယံုၾကည္ေနမိတာက ထိုကိစၥေတြေၾကာင့္အျပင္ ပိုေသခ်ာသြားတာက အဲဒီႏွစ္ရဲ႕ ခ်စ္သူမ်ားေန႔က ကိစၥေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ထိုေန႔က ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၄ ရက္၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ျဖစ္သည္။ ပန္းပြင့္တို႔ လမ္းထပ္နားက အေအးဆိုင္ေလးတစ္ခုမွာ ပန္းပြင့္ ေက်ာင္းက သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အေအးထိုင္ေသာက္ေနခဲ့သည္။ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး ေမာင္တုိ႔တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းကားေတြ လမ္းထဲျပန္၀င္လာတတ္ေသာ အခ်ိန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အေအးဆိုင္နားက တိုက္တစ္ခုေရွ႕မွာ ေက်ာင္းကားရပ္သြားၿပီး ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆင္းလာၾက၏။ ေမာင့္အိမ္က ဒီနားမွာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ေမာင္ဆင္းလာလိမ့္မည္ဟု ပန္းပြင့္ထင္မထားခဲ့မိပါ။ သို႔ေသာ္ ေမာင္ကေတာ့ ေက်ာင္းကားေပၚမွဆင္းၿပီး ပန္းပြင့္ထိုင္ေနရာသို႔ တည့္တည့္ပင္ ေလွ်ာက္လာပါသည္။

“ေရာ့ ပန္းပြင့္.. ပန္းပြင့္အတြက္”

ထင္မွတ္မထားေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္အစြာ ေမာင္လာေနသည္ကို ၾကည့္ေနမိေသာ ပန္းပြင့္သည္ လက္ထဲသို႔ ေမာင္လွမ္းေပးေသာ သၾကားလံုးထုပ္ကေလးကို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ပင္ လွမ္းယူလိုက္မိသည္။ အသည္းပံုသၾကားလံုးထုပ္ ကေလးကို ဖဲႀကိဳးလွလွေလးႏွင့္ ခ်ည္ထားၿပီး “ပန္းပြင့္အတြက္”ဟု စာတန္းေလး ေရးထားပါသည္။ ေပးၿပီးၿပီးခ်င္း ေမာင္က လွည့္ထြက္သြားၿပီး ပန္းပြင့္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လက္ဘက္ရည္ဆို္င္မွ ၀ိုင္းတြင္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ထိုင္ေနပါသည္။ ပန္းပြင့္တုိ႔တည့္တည့္ကိုလွည့္ကာ ထိုင္ေနပါသည္။ ခပ္တည္တည္ပင္ လက္ထဲထိုးထည့္ေပးသြားသည္မို႔ ပန္းပြင့္၏ သူငယ္ခ်င္းမွာလည္း ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားၾကသည္။ ၿပီးမွ ..

“ဒီေကာင္က ဘာလဲဟ”
“ေအးေလ ငါတုိ႔ေယာက္်ားေလးေတြ ရွိေနရဲ႕သားနဲ႔.. သက္သက္ေၾကာတာ”
“ေပးစမ္း ပန္းပြင့္.. အဲဒိအထုပ္”

သူငယ္ခ်င္း အယ္လံုးက ပန္းပြင့္လက္ထဲမွ သၾကားလံုးထုပ္ကေလးကို ဆတ္ကနဲ႔ လွွမ္းယူကာ ဖြင့္ေဖာက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သၾကားလံုးမ်ားကို ႏိႈက္စားေနေတာ့သည္။ တစ္လံုး.. ႏွစ္လံုး.. သံုးလံုး.. သြားၿပီ ကုန္ပါၿပီ။

“ေရာ့ ေဟ့ေရာင္ ေဇာ္ထက္ မင္းလည္းစား”
ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္း ၃ ေယာက္ပါ အတူရွိေနခ်ိန္မွာ ထိုသို႔လုပ္သြားပံုက မခံခ်င္စရာ။ ေမာင္က တကယ္ကို အတင့္ရဲလြန္းသည္။ ပန္းပြင့္တို႔ေက်ာင္းႏွင့္ ေမာင္တုိ႔ေက်ာင္းက အစကတည္းက ေက်ာင္းသားခ်င္းေတြ မတည့္ၾကပါ။ ပန္းပြင့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားက မေက်မနပ္ျဖင့္ သၾကားလံုးမ်ားကို ေမာင္ေရွ႕မွာ တမင္အားရပါးရ စားျပေနၾကသည္။ ေမာင္ကေတာ့ ခပ္ေအးေအးၿပံဳးလ်က္ပင္။ ထိုသို႔ျဖစ္မွာကို ႀကိဳတြက္ထားၿပီးၿပီျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ပန္းပြင့္သူ႔ကို လွမ္းၾကည့္ေနတာ ျမင္သြားေသာေမာင္က ေဇာ္ထက္လက္ထဲမွ သၾကားလံုးထုပ္ကို လက္ညိွဳးထိုးျပကာ “စားေလ” ဟု ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုလွမ္းေျပာပါသည္။ ပန္းပြင့္က သူငယ္ခ်င္းမ်ားစိတ္ဆိုးမွာ စိုးသျဖင့္ မစားရဲပါ။ ေခါင္းခါျပလိုက္မိေတာ့ ေမာင္က ရယ္ပါသည္။

ထိုေန႔က အယ္လံုး၊ ဖိုးေက်ာ္၊ ေဇာ္ထက္၊ ၀ါ၀ါ၊ နႏၵာ .. သူငယ္ခ်င္းအားလံု သၾကားလံုးစားလိုက္ရေသာ္လည္း ပန္းပြင့္ေတာ့ တစ္လံုးမွမစားလိုက္မိ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘာမွမေျပာပါ။ ပန္းပြင့္ကလည္း ဘာမွမေျပာပါ။ အယ္လံုးစားၿပီး လႊတ္ပစ္လိုက္ေသာ အခြံေလးကိုေတာ့ မသိမသာ ေကာက္ယူလာခဲ့မိသည္။ ေမာင္ကေတာ့ ပန္းပြင့္ကို စိတ္ပ်က္သြားေတာ့မွာပဲ။

.........................

ေမာင္ ပန္းပြင့္ကိုခ်စ္ေနလို႔သာ ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ အသည္းပံုသၾကားလံုး လက္ေဆာင္ေပးတာဟု ယံုၾကည္ေနမိၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာ ေမာင္ဖြင့္ေျပာလာလိမ့္မည္ဟု ပန္းပြင့္ ႀကိဳတင္ရင္ခုန္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေသခ်ာခိုင္မာစြာ ယံုၾကည္ေနေသာ ကိစၥမ်ားသည္ ျဖစ္မလာတတ္ၾကဘူးလား။ ႀကီးမားစာေမွ်ာ္လင့္ၿပီးမွ ျဖစ္မလာေသာ စိတ္ကူးအိပ္မက္မ်ားသည္ ပန္းပြင့္ကိုနာက်င္ေစပါသည္။

အဲဒိေန႔က ပန္းပြင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ၿမိဳ႕ထဲပန္းခ်ီျပခန္းတစ္ခုမွာ ပန္းခ်ီကားေတ ြၾကည့္ေနတာျဖစ္သည္။ လမ္းေပၚကို ဖ်တ္ကနဲတစ္ခ်က္အၾကည့္မွာ ေမာင့္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးလူအုပ္ၾကားမွာ ရိပ္ကနဲျမင္လိုက္ရတာျဖစ္ေပမယ့္ ေမာင္ဟု ပန္းပြင့္စိတ္ထဲက အလိုလိုသိလိုက္ပါသည္။ ေသခ်ာျမင္ခ်င္သျဖင့္ ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး ရင္တခုန္ခုန္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ .. ..။
ေမာင္... ။ ေဘးနားမွာ အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္။ ေမာင္ႏွင့္ သက္တူရြယ္တူျဖစ္ပံုရၿပီး ေမာင့္လက္ေမာင္းကိုတဲြကာ နားနားကပ္ၿပီး စကားေျပာေနပံုက ပန္းပြင့္ ရင္ခုန္ေနျခင္းကို ရပ္တန္႔သြားေစပါသည္။ အရပ္ရွည္ရွည္ ကိုယ္လံုးသြယ္သြယ္ႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္ၿပံဳးရယ္ေနေသာ ထိုအစ္မက ေမာင္ႏွင့္လိုက္ဖက္စြာ လွပလြန္းပါသည္။

ေမာင္က ပန္းပြင့္ကိုမျမင္ပါ။ ပန္းပြင့္ကလည္း မျမင္ေစခ်င္ပါ။ ျမန္ဆန္လွေသာ ေျပာင္းလဲမႈကို လက္ခံႏိုင္ဖို႔ ပန္းပြင့္အခ်ိန္ယူရလိမ့္ဦးမည္။ နားလည္း မလည္ႏိုင္ပါ။ ေမာင္သည္ ဘယ္လိုလူစားမ်ိဳး ျဖစ္ပါသလဲ။ ခ်စ္သူရွိလ်က္နဲ႔ တျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေဆာ့ကစားခ်င္ေသာ စိတ္ရွိသူ ေမာင့္ကို ပန္းပြင့္ဘယ္လို နားလည္ရမွာလဲ။ ေမာင့္ေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားရင္ခုန္ရျခင္းကို အခ်စ္ဟုထင္မွတ္ထားေသာ ပန္းပြင့္သည္ အခ်စ္ကိုနားမလည္ေသးခင္မွာပင္ အခ်စ္ကို မုန္းတီးသြားခဲ့ပါသည္။ အခ်စ္ကို မယံုေတာ့ပါ။ ေမာင့္ကိုလည္း မုန္းသည္။ ျမန္ဆန္ေသာ အေျပာင္းအလဲကိုလည္းမုန္းသည္။ တံုးလွ အလွေသာ ပန္းပြင့္ကိုလည္း ပန္းပြင့္မုန္းပါသည္။

အိမ္ေရာက္လွ်င္ သၾကားလံုးအခံြေလးကုိ လႊင့္ပစ္ရမည္။ ဒီသၾကားလံုးအခံြမ်ိဳး ဟိုအစ္မဆီမွာလည္း ရွိမွာပဲ။ အျခားတစ္ေယာက္ဆီမွာလည္း ရွိခ်င္ရွိေနမည္။ ဘာကိုမွ ေသခ်ာေျပာလို႔မရဘူးမဟုတ္လား။
နာမည္အျပည့္အစံုပင္မသိေသးေသာ ထိုလူကိုလည္း ပန္းပြင့္ရင္ထဲမွ လႊင့္ပစ္ရဦးမည္။

နာက်င္ေသာ္လည္း ႀကိဳးစား၍ေပါ့ .. .. ..။

13 comments:

AndyDecember 06, 2008 11:32 AM
အမယ္ ဒါမ်ိဳးလဲ ေရးတတ္သား
AnonymousDecember 06, 2008 11:35 AM
လြမ္းမိတယ္ (ဘာကိုလဲမသိဘူး)။ ရသပဲဗ်ာ :D
:PDecember 06, 2008 3:29 PM
ေသခ်ာဖတ္သြားတယ္ေနာ္....
ျဖစ္တတ္တာေလးေတြေပါ့ ..
စာေရးေကာင္းပါတယ္။
ဆက္ေရးပါလား...
GreenGirlDecember 06, 2008 3:44 PM
ေကာင္းတယ္။ ဆက္ေရးပါ။ အားေပးမယ္။ ကိုယ္ေတြ႔ေတာ့ ဟုတ္ဖူးမဟုတ္လား..ဟဲဟဲ စတာေနာ္ :P
NangNyiDecember 06, 2008 3:58 PM
ကိုယ္ေတြ႔လိုလို .. ဘာလိုလို..ညာလိုလုိ.. ေျပာရရင္ေတာ့ ဘာဂလိုတိုတိုေပါ့ အစ္မရာ.. ဟီး
WelcomeDecember 06, 2008 4:36 PM
ဖတ္သြားပါတယ္။
အႏုပညာသမား တစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ စ်ာန္ရဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ အလုပ္မွ မဟုတ္တာ။ ဒိထက္ေကာင္း ေအာင္လည္း ေရးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါက ပထမဆံုးမုိ႔ စိမ္းဆတ္ဆတ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ေရးအားနာလာ ရင္ေတာ့ ဖတ္ေပ်ာ္တဲ့ စာစုေလးေတြ ျဖစ္လာမွာပါ။

http://winzaw-mdy.blogspot.com
ေဗဒါရီDecember 06, 2008 6:05 PM
လာဖတ္သြားပါတယ္ မနန္းညီ။
ကိုယ္ေတြ႕ဇာတ္လမ္းေလးလို႔ေတာ့ ထင္မိသား။ ၀တၳဳလို ဇာတ္လမ္းဖြဲ႕တာ ပထမဆံုးေပမဲ့ ဖတ္လို႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေရးရင္းနဲ႔ လက္တက္လာမွာပါ။ ဆက္ေရးေနာ္ .. ။ ဒီဘေလာ့ေလးကို လင့္ခ္ခြင့္လည္း ျပဳပါ။
tg.nwaiDecember 06, 2008 7:49 PM
ဖတ္သြားတယ္ နန္းညီေရ..။ ဇာတ္လမ္းေလးက ၿပီးသြားၿပီလား။ ေနာက္ထပ္ဆက္ေရးဦးေနာ္..။
ေခါင္ေခါင္December 06, 2008 8:08 PM
ဖတ္သြားတယ္.. သိသားပဲ. တစ္ကယ္ၾကီး ဆိုတာ.. ဟီး.. ဆက္ေရးဦး.. ဖတ္ဖို႕ ေစာင့္ေနမယ္
ဖိုးဂ်ယ္December 07, 2008 2:13 AM
ကိုကို႕ညီမက ျဖတ္ညွပ္ကပ္ လုပ္လိုက္တယ္ေပါ့။
ေတာ္ပါ့ ဒီေလာက္ေတာ္ေနတာ
ဘယ္သူ႕ညီမေလးပါလိမ့္ေနာ္
ကိုကုိေတာင္မေရးတတ္ေသးဘူး။
ကုိကုိ႕ ညီဆီက သင္စရာေတြမ်ားလိုက္တာ
ေအးေလ ဒါေၾကာင့္လဲ ပိန္းေနတာေပါ့။
ေတာင္ေပၚသားDecember 07, 2008 11:44 AM
ေတာ္ေတာ္ကုိ ရသေျမာက္တဲ့ ပုိစ့္ေလးပါ. ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ မနန္းညီေရ တခုေလာက္ေျပာခ်င္လုိ႕ဗ် အဲဒီအကုိၾကီး လက္ေမာင္းကုိ တြဲသြားတဲ့ အမၾကီးက သူေကာင္မေလးဆုိတာ ေသခ်ာသြားလား၊ သူရဲ႕ ေမာင္နွမ ေဆြမ်ိဳးေတြမ်ား ျဖစ္ေနမလား အဲလုိျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ပန္းပြင့္ အတြက္ေကာ ၊ အဲဒီ အကုိအတြက္ေကာ မေကာင္းဘူးေပါ့ေနာ့္
AnonymousDecember 08, 2008 2:49 AM
စာေရးေကာင္းတယ္

ေမာင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္ေၾကြသြားမယ္ ထင္တယ္ ဟီး

စာေရးေကာင္းတဲ့ေကာင္မေလးေတြက ရုပ္ဆုိးတယ္တဲ့

ဟီး ..မနန္းညီေရာ

ဖတ္ရင္ း၀င္စသြားတယ္

အားေပးေနပါတယ္ေနာ္

ခင္မင္လ်က္ပါ
AnonymousDecember 09, 2008 11:59 PM
ဒီ၀တၳဳေလး မဆိုးဘူး ဖတ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ တစ္ခုခု က်န္ေအာင္ေရးႏိုင္စြမ္းရွိတယ္။ စာေရးေကာင္ပါေလရဲ႕ ... လက္စြမ္းလက္စ႐ွိတယ္၊ ဆက္ၿပီးေရးပါဦး အားေပးေနမယ္ ညီမေရ ...