ပီကာဆိုရဲ႕ Guernica

ကမာၻေက်ာ္ စပိန္လူမ်ိဳး က်ဴဘစ္ဇင္ ပန္းခ်ီဆရာ ပက္ဘလို ပီကာဆိုရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ပန္းခ်ီကားႀကီးပါ..



၁၉၃၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂ ရက္ေန႔မွာ စပိန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ဂြာရာနီကာၿမိဳ႕ကေလးကို နာဇီေတြက ဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္.. အစိုးရက ျပည္သူေတြကို ပထမဆံုးဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္မႈအျဖစ္ သမိုင္းတြင္သြားခဲ့တာပဲ.. ဗံုးႀကဲခံရခ်ိန္မွာ အဲ့ဒိၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ေစ်းေန႔ျဖစ္တယ္.. လူစည္ကားေနခ်ိန္မို႔ လူေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေသခဲ့ၾကရတယ္.. ပီကာဆိုက အဲ့ဒိသတင္းေတြကိုၾကားၿပီး စိတ္ဆင္းရဲခဲ့တယ္.. အဲဒါနဲ႔ပဲ ပါရီၿမိဳ႕မွာ က်င္းပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာကုန္စည္ျပပဲြမွာ စပိန္ႏိုင္ငံျပခန္းမွာ ခ်ိတ္ဖို႔ အဲဒိပန္းခ်ီကားႀကီးကိုေရးခဲ့တာပဲ.. ပံုၾကမ္းေတြ အမ်ားႀကီးေရးခဲ့ၿပီးမွ ေမလ ၂ ရက္ေန႔မွာ ၂၆ ေပx ၁၁ ေပ အရြယ္ပန္းခ်ီကားႀကီးကို စေရးတာပဲ.. သူ႔ပထမ စတူဒီယိုနဲ႔ ပန္းခ်ီကားႀကီးနဲ႔ မဆန္႔လို႔ အခန္းအသစ္ေတာင္ ငွားခဲ့ရတယ္လို႔ သိရတယ္.. ၁၁ ေပအျမင့္ကို ေလွခါးေထာင္ၿပီး ဆဲြခဲ့ရတယ္..

ပန္းခ်ီကားကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္ .. ..

အလယ္တည့္တည့္ကျမင္းက စပိန္ျပည္သူေတြကို ကုိယ္စားျပဳတယ္..ျမင္းရဲ႕ေခါင္းေပၚတည့္တည့္မွာ မီးသီးပံုမ်က္ဆံပါတဲ့ မ်က္လံုးတစ္လံုးကို ဆဲြထားတယ္.. အဲဒါက ဘုရားသခင္ရဲ႕မ်က္လံုးလို႔လည္း ဆိုၾကတယ္.. အရာအားလံုးကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္ ျမင္ေနရတယ္လို႔ သူဆိုလိုခ်င္ပံုပဲ.. ႀတိဂံပံုသ႑ာန္လွ်ာေသးေသးေလးက ၾကည့္တဲ့သူတိုင္းကို ေအာ္သံစူးစူးရွရွ ၾကားေယာင္လာေစသလိုပဲ.. ျမင္းဗိုက္ေအာက္က ရဲမက္ကေတာ့ လက္တစ္ဖက္ကဓားက်ိဳးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတယ္.. ႏြားသိုးႀကီးတစ္ေကာင္လည္းပါေသးတယ္.. သားေသကိုပိုက္ၿပီး ငိုေနတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္.. မီးေလာင္ေနတဲ့ အိမ္ေပၚက ျပဳတ္က်ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္.. ေၾကာက္အားလန္႔အားေျပးလႊားေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္.. တကယ့္ အနိဌာရံုေတြပါပဲ.. ပန္းခ်ီကားတစ္ခုလံုးကို ေဆးေရာင္မပါပဲ အျဖဴေရာင္.. အနက္ေရာင္မိႈင္းမိႈင္းေတြပဲ သံုးထားတယ္.. အဲဒါေၾကာင့္လည္း ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈကို ပိုၿပီးေပၚလြင္လာေစပါတယ္.. ပန္းခ်ီကားထဲမွာပါတဲ့ လူေတြ.. ျမင္းရုပ္.. ႏြားရုပ္ေတြ အားလံုးက ေ၀ဒနာနမိတ္ပံုေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္.. အားလံုးပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္.. ပန္းခ်ီကားထဲက မိန္းမကိုင္ထားတဲ့ ဖန္မီးအိမ္က အေမွာင္ခြင္းၿပီး အလင္းေဆာင္လိုတဲ့သေဘာကို ျပေနတယ္.. တစ္ခ်ိဳ႕ ပန္းခ်ီသုေတသီေတြကေတာ့ ပန္းခ်ီကားထဲက ႏြားသိုးရုပ္က ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုရည္ညႊန္းတာလို႔ ဆိုၾကတယ္.. ပီကာဆိုကေတာ့ အဲဒါမဟုတ္ဘူးလို႔ ျငင္းခဲ့တာပဲ.. တိရိစာၦန္လုိရိုင္းတာ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်တာကို ရည္ညႊန္းတာသက္သက္ပဲလို႔ သူကရွင္းျပခဲ့ဖူးတယ္..

ပန္းခ်ီကားကို composition ခ်ပံုကလည္း ေအာက္ေျခနဲ႔ ေဘးဘက္ေတြကို အရုပ္ေတြအျပည့္အသိပ္ဆဲြထားၿပီး က်ဥ္းၾကပ္တဲ့.. အသက္ရႈေပါက္မရွိတဲ့ သေဘာကို ျပထားတယ္.. ပန္းခ်ီကားအေပၚပိုင္းကေတာ့ ဖြင့္ထားတယ္.. ေနရာေတြခ်န္ထားတယ္.. ႏြားသိုးရဲ႕ ခ်ိဳနဲ႔အၿမီး.. အိမ္ေပၚကက်ေနတဲ့ မိန္းမရဲ႕ ေျမာက္ထားတဲ့လက္.. အေပၚေမာ့ေနတဲ့ ျမင္းေခါင္း.. မီးအိမ္ကိုင္ထားတဲ့မိန္းမရဲ႕လက္ .. အဲဒါေတြအားလံုးက ပန္းခ်ီကားရဲ႕အေပၚကိုညြန္ျပေနတယ္.. က်ဥ္းၾကပ္တဲ့ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႔ အားလံုးက ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို ေပၚလြင္ေအာင္ သရုပ္ေဖာ္သြားတာပါပဲ..

ပန္းခ်ီကားႀကီးကို သေဘာက် ေထာက္ခံအားေပးၾကသလိုပဲ.. မလိုတမာပုတ္ခတ္ၾကတဲ့သူေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိခဲ့တယ္.. ပီကာဆိုဟာ ပန္းခ်ီေရးဟန္မွာ ထူးျခားဆန္းသစ္သလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးတာ၀န္လည္း ေက်ပြန္ပါတယ္လို႔ ဆိုၾကသလိုပဲ.. အလကား စာေခ်ာက္ရုပ္သက္သက္ပဲလို႔လည္း ေ၀ဖန္ၾကတယ္.. ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပန္းခ်ီကားႀကီးကက်ဴဘစ္ဇင္နည္းစနစ္ ပန္းခ်ီကားေတြထဲမွာ အသိအမွတ္ျပဳ ထည့္ေလ့လာသင့္သလို စပိန္ျပည္သူေတြအားလံုးအတြက္လည္း တစ္သက္လံုး အမွတ္တရျဖစ္ႏိုင္ေစခဲ့တဲ့ ကမာၻေက်ာ္ပန္းခ်ီကားႀကီးတစ္ခ်ပ္ပါပဲ..