ဉာဏ္မရွိေတာ့ရင္

တခါတေလ စဥ္းစားမိတာ..
ဘာလို႔ ပညာတတ္မိန္းမတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါလိမ့္လို႔ေလ..

သာမန္လက္လုပ္လက္စား လူတန္းစားက သာမန္ အတန္းေက်ာင္းေအာင္ရံုေလာက္
ပညာတတ္တ့ဲ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္သာျဖစ္မယ္ ဆိုၾကပါစို႔..

မိုးလင္းလာရင္ အခုလိုမ်ိဳး ကသုတ္ကရက္ႏိုးထၿပီး တစ္ေန႔တာလံုးအတြက္
ႀကိဳတင္ေမာပန္းေနစရာမလိုဘူး.. အိပ္ရာကေနထ.. တအိမ္လံုးစားဖို႔
ေစ်းဝယ္ခ်က္ျပဳတ္.. ကိုယ့္ထမင္းခ်ိဳင့္ကိုယ္ထည့္ၿပီး စက္ရံုကို
ကမန္းကတမ္းေျပး.. ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဘာေတြျဖစ္ေနသလဲ.. ဘယ္သူေတြဘာလုပ္လုိ႔
ကမာၻေျမႀကီး ဘယ္လိုညစ္ညမ္းလာသလဲ.. ေလထုထဲမွာ ဘယ္လုိဓာတ္ေတြ ပါေနၿပီလဲ
စဥ္းစားေတြးေတာေနဖို႔မလို.. အေမတို႔ မသိေအာင္ ခိုးထားရတဲ့ ရည္းစားနဲ႔
ဘယ္လိုေတြ႔လို႔ရမလဲပဲ ၾကံစည္ေနမိမလား..

စက္ရံုမွာ စက္ရုပ္လို အလုပ္လုပ္ရင္း ေဘးကအေဖာ္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔
အတင္းခိုးေျပာ.. မေန႔ကၾကည့္ထားတဲ့ ကိုရီးယားကားေတြ
ျမန္မာကားေတြအေၾကာင္းေျပာ.. မလိုဘူး.. connection ေကာင္းစရာမလိုဘူး..
processor ျမန္စရာမလိုဘူး.. အဲကြန္းေအးဖို႔မလုိဘူး.. သူမ်ားနဲ႔မတူတဲ့
တီထြင္ဖန္တီးမႈရွိေအာင္လုိ႔ ေျခာက္ခမ္းေနတဲ့ေခါငး္ကို
အတင္းဖ်စ္ညွစ္စဥ္းစားေနစရာမလိုဘူး.. စိတ္ခဏခဏ က်တတ္လြန္းလို႔ မၾကာခဏ
ခရီးထြက္ေပးရမယ္ဆိုတာေတြ မလိုဘူး.. ဆန္းျပားတဲ့ နည္းစနစ္ေတြ
ဆန္းျပားတဲ့ေရာဂါေတြ ဆန္းျပားတဲ့ကုထံုးေတြ.. ဘာတစ္ခုမွ မလိုဘူး..

တျခားလူရဲ႕ စိတ္ကို ေဖာက္ထြင္းနားလည္တတ္တဲ့ ဥာဏ္ရည္နဲ႔
ႏွလံုးသားမရွိတဲ့အခါ ခ်စ္ရင္ ခ်စ္တယ္ မုနး္ရင္ မုန္းတယ္..
လုပ္ခ်င္လုပ္မယ္ မလုပ္ရင္ မလုပ္ဘူး.. ျပတ္သားႏိုင္မလား..
ငါဒီလုိေျပာရင္ေတာ့ သူ ဒီလိုေတြးၿပီး ဝမ္းနည္းေတာ့မွာပဲ လို႔ ႀကိဳတင္စာနာ
နားလည္ေနၿပီး အခါခါဆံြ႔အခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးေတြနဲ႔မ်ား ကင္းေဝးမလား..
အကြက္ေက်ာ္ေတြ ေတြးၿပီးပင္ပန္းရတဲ့အျဖစ္ေတြမ်ား မရွိေတာ့ဘူးလား..
မဆင္ျခင္လိုက္ႏိုင္ဘဲ လုပ္ပီးကာမွ မွားသြားတာေတြကို ျပန္သံုးသပ္မိၿပီး
ေနာင္တရ ပူပန္ေနရတာမ်ိဳးေတြကိုမ်ား တားဆီးႏိုင္မလား..
တစ္ခါတေလ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ တံု႔ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတဲ့
အသိဥာဏ္က ထိန္းထားတဲ့အခါ မြန္းက်ပ္လြန္းတဲ့အျဖစ္ေတြမ်ား
ေလ်ာ့ပါးသြားမလား..

ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္တဲ့ ဥာဏ္ပညာႀကီး ခဏေလာက္ ထြက္သြားရင္ ဘယ္လိုမ်ားေနမလဲေနာ္..