ကၽြန္မရဲ႕သူ

Gtalk ကို ကၽြန္မဖြင့္လိုက္တုိင္း အနီေရာင္သေကၤတေလးျဖင့္ သူ႔ကိုျမင္ေနက်ျဖစ္သည္..တစ္ခါတရံ လိေမၼာ္ေရာင္ေလး ျဖစ္ေနတတ္သျဖင့္ “ေမာနင္း”လို႔ ကၽြန္မက လွမ္းႏႈတ္ဆက္ရ၏.. ခဏၾကာမွ အေရာင္ေလး ဖ်တ္ကနဲ ေျပာင္းသြားကာ သူ႔ရဲ႕ျပန္ႏႈတ္ဆက္ေနက်စကားေလးေပၚလာတတ္ပါသည္.. “ေမာနင္းဗ်ာ.. ေျခေန?” .. ဒါက သူနဲ႔ကၽြန္မရဲ႕ အၿမဲစတင္ ႏႈတ္ဆက္ေနက်စကားမ်ား.. အဲသည့္စာတန္းေလး ေပၚလာကာ အဲသည့္ အေရာင္ေလး ေျပာင္းသြားဖို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ရသည္က ကၽြန္မအတြက္ေပ်ာ္စရာတစ္ခုျဖစ္သည္..

တစ္ခါတေလ ပိတ္ရက္မွာ ကၽြန္မွာ Online တက္မိ၍ သူ႔ကို မီးခိုးေရာင္ Offline အေနျဖင့္ျမင္ရလွ်င္ တစ္ခုခု လိုေနသလို လစ္ဟာေနတတ္ပါသည္.. သူႏွင့္ စကားအမွ်င္မျပတ္ ေျပာေနသည္ျဖစ္ေစ.. အလုပ္မ်ားသျဖင့္ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းပဲ ေျပာျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ.. စကားလံုး၀မေျပာျဖစ္ပဲ လိေမၼာ္ေရာင္ သေကၤတေလးနဲ႔ပဲ ျမင္ရသည္ျဖစ္ေစ.. သူရွိေနသည္ဟူသည့္အသိက ကၽြန္မကို ေႏြးေထြးေစ၏.. ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ မိုင္ေပါင္း မ်ားစြာေ၀းကြာေနေပမယ့္ သူက ကၽြန္မအနားမွာရွိေနသလို.. အဲသည့္ခံစားမႈကိုေပးပါသည္.. တစ္ရက္ကေလး တစ္ခဏကေလး သူေပ်ာက္ကြယ္ေနတာေတာင္ ကၽြန္မ ေနလို႔မတတ္ခဲ့တာ.. အကယ္၍သာ သူထာ၀ရ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမ်ား က်န္ခဲ့မွာပါလိမ့္.. သူဟာ ကၽြန္မကို ထားခဲ့ၿပီး ျဗဳန္းကနဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာလို႔ ကၽြန္မ အၿမဲစိုးရိမ္ထိတ္လန္႔ေနပါသည္.. “ကၽြန္ေတာ္ မရွိေတာ့ရင္ ခင္ဗ်ားသိပ္ခံစားမေနနဲ႔” လို႔ သူကေတာ့ မွာဖူးပါရဲ႕.. ဒါေပမယ့္ကြယ္ မခံစားဘဲ ေနႏိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္မေတာ့ မထင္ပါဘူး..

သူက အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္း သိပ္မရွိပါ.. အျပင္မွာခင္မင္သူမ်ားကိုသာ Gtalk စကားလံုးမ်ားမွ တဆင့္ စကားေျပာသည္ဟု ဆိုပါသည္.. ဒါျဖင့္ ကၽြန္မက ကံထူးတာေပါ့ေနာ္.. ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔သူ အျပင္မွာ မေတြ႔ဖူးၾက.. ကၽြန္မ ဘေလာ့က စာမ်ားကို သူလာဖတ္ရင္းမွ ကၽြန္မတို႔ ခင္မင္ခဲ့ၾကၿပီး အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းသည္က သူက ဘေလာ့ဂါလည္း မဟုတ္ျပန္ပါ.. ကၽြန္မရဲ႕ အမွားတစ္ခုကို သူေထာက္ေပးရာမွစလို႔ သူ႔နာမည္စာလံုး အတိုေကာက္ကေလးကို ကၽြန္မစတင္ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့သည္.. ကၽြန္မရဲ႕ Post မ်ားမွာ သူ႔မွတ္ခ်က္ကေလးေတြ မ်ားမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် သူ႔ကိုလည္း ကၽြန္မစိတ္၀င္စား ရင္းႏွီးေနခဲ့တာ.. ဘယ္ေလာက္ေတာင္လည္းဆို သူ႔နာမည္အတိုေကာက္နဲ႔အတူ ထားခဲ့သည္ link က “ၾကယ္ေတြ”ဟု ေရာင္စံုအလံုးကေလးေတြ တေရြ႕ေရြ႕လႈပ္ရွားေနသည္ကလဲြလို႔ တျခားဘာမွမရွိသည့္ web page တစ္ခု.. သို႔ေသာ္ အဲဒိ ၾကယ္ေတြကိုပဲ ကၽြန္မ သြားသြားေငးေမာေနမိသည္က စိတ္၀င္စားဖို႔မေကာင္းဘူးလား.. သူနဲ႔တစ္ခါမွ ခ်က္တင္စကား မေျပာဖူးခင္ သူ႔နာမည္ေတာင္ မသိခင္ကတည္းက သူ႔ဖန္တီးမႈေလးကို စြဲလမ္းေနမိတာ.. သူ႔ရဲ႕ၾကယ္မ်ားက ကၽြန္မကို ညိွဳ႕ငင္လြန္းပါသည္..

ေနာက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဖိတ္ေခၚခ်က္အရ သူနဲ႔ကၽြန္မ Gtalk မွာေတြ႔ၾကပါသည္.. ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းမွာပဲ ကၽြန္မတို႔ စိတ္ခ်င္းတူညီနားလည္စြာ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္.. (ကၽြန္မဘက္က တစ္ဖက္သတ္ထင္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္).. ကၽြန္မတို႔ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္ စပ္မိစပ္ရာေတြေျပာၾကသည္.. သူက ျမန္မာျပည္မဟုတ္ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုမွ ဒီဇိုင္နာျဖစ္သည္.. သူ႔ဘက္က အလုပ္မ်ားေနသျဖင့္ စကားျပန္တာ ေႏွးေနလွ်င္ “အလုပ္မ်ားေနလား .. ဒါျဖင့္လည္း လုပ္လုပ္” လို႔ ေျပာတတ္ၿပီး.. သူကလည္း သူလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ဘာလဲဆိုတာ ျပန္ေျဖေပးတတ္သည္.. အဲဒိေနာက္ အဲဒါအေၾကာင္းဆက္ေျပာရင္း ကၽြန္မတို႔စကား၀ိုင္းက ရွည္လ်ားျပန္ပါသည္.. ကၽြန္မက အလုပ္မ်ားေနလို႔ စကားျပန္မေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့.. “ေဟ့လူ တိတ္လွခ်ည္လား” လို႔ သူေျပာတတ္၏.. တစ္ခါေတာ့ ကၽြန္မဘက္မွ လံုး၀စကားျပန္မလာသျဖင့္ သူညည္းဖူးသည္.. “က်ေနာ့္ကို စကားလဲမေျပာၾကဘူးဗ်ာ လူေတြ.. .. ပစ္ထားၾကတယ္္” တဲ့.. အဲဒိေနာက္ပိုင္းကစလို႔ အလုပ္မ်ားရင္ေတာင္ အလုပ္မ်ားတဲ့အေၾကာင္း ကၽြန္မ ျပန္ျပန္ ေျပာျပျဖစ္ပါသည္.. ကၽြန္မတို႔ စကားေျပာပံုက အစီအစဥ္ က်နမႈ လံုး၀မရွိပါ.. စိတ္ထဲေပၚရာ ေတြးမိေတြးရာေတြကို အစပ္အဆက္မရွိ ေျပာတတ္ၾကသည္.. ကဗ်ာေတြ ပံုေတြအေၾကာင္းေျပာၾကသည္.. ပိုဆိုးတာက သူစကားေျပာပံုမွာ ဗန္းစကားေတြ လွ်ိဳ႕၀ွက္စကားေတြ ကဗ်ာထဲ စာထဲက စကားေတြ အမ်ားႀကီးထည့္ထည့္ေျပာပံုမ်ိဳး.. ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ကၽြန္မတို႔ စကား ေျပာေနတာေတြကို ေဘးကလာဖတ္ၿပီး “ဘာေတြေျပာေနမွန္းကိုမသိဘူး”ဟု ႏွာေခါင္းရံႈ႕ သြားဖူးပါသည္.. ကၽြန္မ ရယ္ေမာေနခဲ့မိ၏..

သူက လူ႔ေဘာင္ပတ္၀န္းက်င္မွ မေကာင္းဘူးဟု သတ္မွတ္ထားသည့္ အျပဳအမူ အေလ့အက်င့္ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကိုလည္း စဲြလမ္းသူျဖစ္ေသးသည္.. ကၽြန္မ သူ႔ကို မတားပါ.. မထိန္းကြပ္ပါ.. တစ္ခါကေတာ့ “နည္းနည္းေလွ်ာ့ဖို႔ႀကိဳးစားပါဦး” ဟု ေျပာၾကည့္ဖူးသည္.. သူက “ဘာအတြက္လဲ” လို႔ ျပန္ေမးေတာ့ ကၽြန္မ၀မ္းနည္းသြားပါသည္.. အဲဒီ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ သိပ္မလြန္ေစေအာင္ ေျပာရံုကလဲြလုိ႔ တားျမစ္စကား မေျပာျဖစ္ပါ.. သူဘာေၾကာင့္ အဲဒါေတြစဲြလမ္းေနလဲဆိုတာ ေကာင္းေကာင္းသိေနသူမို႔လည္း ရင္နာရံု ရင္ေမာရံုကလဲြလုိ႔ ကၽြန္မသူ႔ကိုေတာ့ျဖင့္ မတားရက္ႏိုင္ခဲ့.. ၿပီးေတာ့ တားရေအာင္ကလည္း ကၽြန္မက သူ႔ခ်စ္သူမွ မဟုတ္ဘဲေနာ္.. ခ်စ္သူေတြလားလို႔ ေမးရင္ မဟုတ္ဘူးဟု ေျဖရလြယ္သေလာက္.. ဒါျဖင့္ မခ်စ္ၾကဘူးလားလို႔ ေမးရင္ေတာ့ အင္မတန္ေျဖရခက္မွာပါပဲ.. သူက ကၽြန္မခ်စ္သူမဟုတ္ပါ.. သူငယ္ခ်င္းလည္း မဟုတ္ပါ.. အသိမိတ္ေဆြ..ေမာင္ႏွမ.. အဲဒါေတြလည္း တစ္ခုမွမဟုတ္ပါ.. သူက “သူ” ျဖစ္သည္.. ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အဲဒါကတင္ အဓိပၸါယ္ျပည့္စံုေနပါၿပီ.. ကၽြန္မအတြက္ ေနာက္ထပ္အစားထိုးလို႔မရႏိုင္ေတာ့မည့္ သူ.. သူ႔ကိုခ်စ္လားလို႔ ေမးရင္ေတာ့ ကၽြန္မအတြက္အေျဖကလြယ္ပါသည္.. ဟုတ္ကဲ့ ဟု ေခါင္းညိတ္ရံုပါပဲ..

သူကၽြန္မထက္ အသက္အေတာ္ေလးႀကီးပါသည္.. သို႔ေသာ္ ကၽြန္မက သူ႔နာမည္အလယ္တစ္လံုးကိုသာ အဖ်ားဆြတ္လ်က္ေခၚတာ သူႏွစ္ၿခိဳက္မယ္လုိ႔ ကၽြန္မေတာ့ ထင္တာပဲ.. ကၽြန္မက စကားေျပာရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္နာမ္စားအျဖစ္ ကၽြန္မနာမည္ ၂ လံုးအနက္အေနာက္တစ္လံုးကိုသာ အသံုးျပဳေပမယ့္ သူကေတာ့ အေရွ႕အလံုးကို ႏွစ္သက္သည္ဟု ဆိုပါသည္.. သို႔ေသာ္မေခၚပါ.. “ေဟ့လူ” ဟုသာ သူကၽြန္မကို ေခၚေလ့ရွိ ပါသည္.. “ကၽြန္ေတာ္” “ခင္ဗ်ား” နာမ္စားကိုသာ သူအသံုးျပဳပါသည္.. “ကၽြန္ေတာ္”ဟု ဘယ္ေတာ့မွ သူစာလံုးမေပါင္းဘဲ “က်ေနာ္”ဟုသာ ေပါင္းတတ္၏.. “ခင္ဗ်ား”ဟူသည့္ နာမ္စားကို ကိုယ့္ထက္ႀကီးသူ တစ္ေယာက္က သံုးႏႈနး္တာ မခံဖူးသူ ကၽြန္မအဖို႔ သူက ဆန္းေနခဲ့ပါသည္.. “ေယာက္ဖ”လို႔လည္း တစ္ခါတေလ သူေခၚတတ္၏.. ေယာက္ဖ ေတာ္လို႔ရလို႔လားဟု သူ႔ကိုေမးေတာ့ “ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့သူမွန္သမွ် ေယာက္ဖပဲ” ဟု ေပကပ္ကပ္ေျဖပါသည္.. မၾကာခဏ ဆိုသလို “ဒီမွာေဟ့လူ ခင္ဗ်ားအတြက္” ဟု ေျပာကာ သူစုထားေသာ စာအုပ္မ်ား .. ကၽြန္မကို ဖတ္ေစခ်င္သည္မ်ား.. ကဗ်ာေတြ.. သူႀကိဳက္ေသာ သို႔မဟုတ္ သူဖန္တီးထားေသာ ဒီဇိုင္းပံုေတြ.. အဲဒါေတြရဲ႕ Link ကိုေပးတတ္သည္.. ကၽြန္မကလည္း သူေပးတာေတြ အင္တာနက္ေပၚမ ွဆဲြခ်သိမး္ယူကာ အိမ္က ကၽြန္မကြန္ပ်ဴတာထဲမွာ သိမ္းထားလိုက္သည္ခ်ည္းပင္.. တစ္ခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြ ကၽြန္မ ခုထိၿပီးေအာင္ မဖတ္ရေသးပါ.. သီခ်င္းေတြ တစ္ခ်ိဳ႕ ကၽြန္မ မႀကိဳက္ပါ.. အဂၤလိပ္စာသားပါေသာ အဓိပၸါယ္ ေဖာ္ရခက္သည့္ ပံုတစ္ခ်ိဳ႕ခုထိ ကၽြန္မ မၾကည့္တတ္ေသး.. သူႀကိဳက္ေသာ Language Poem တစ္ခ်ိဳ႕ ခုထိ ကၽြန္မ သေဘာမေပါက္တတ္ေသးပါ.. ဒါေပမယ့္ အားလံုးကိုေတာ့ သူ႔နာမည္ေလးျဖင့္ သူေပးထားတာေတြဟု Folder ေလးတစ္ခုလုပ္ကာ စုသိမ္းထားပါသည္..

ကၽြန္မဖတ္ဖို႔ ေနမ်ိဳး၏ကဗ်ာမ်ားကို စုကာ E-Book ကေလး သူလုပ္ေပးပါသည္.. dedication က ကၽြန္မ ႀကီးလာရင္ ဖတ္ဖို႔တဲ့.. မာတိကာရဲ႕အေရွ႕က စာမ်က္ႏွာေလးတြင္ ကၽြန္မတို႔ ဂ်ီေတာ့ထဲမွာ ေနမ်ိဳးအေၾကာင္း အျပန္အလွန္ေျပာထားတဲ့ စကားေလးငါးခြန္းကို ျပန္ထည့္ေပးထားေသးသည္.. ေနမ်ိဳးကဗ်ာေတြကို နားလည္ခံစားတတ္ဖို႔ ပင္ပန္းႀကီးစြာႀကိဳးစားရေလ့ရွိေသာကၽြန္မ.. ထိုစာအုပ္ကိုဖတ္တာ အဲသည့္စာမ်က္ႏွာ ၂ ကေန မတက္ဘူးလို႔ေျပာရင္ သူရယ္မ်ားေနမလား..

ကၽြန္မအတြက္ သူစာအုပ္ေတြစုထားေပးတဲ့ Website Link မွာ xxx.xxxxx.net/4N/ ဟုျဖစ္ပါသည္.. အေနာက္က စာလံုး 4N ဆိုတာ For Nyi ဒါမွမဟုတ္ For Nang လို႔ဆိုလိုတာလားလို႔ ကၽြန္မက ေမးေတာ့.. သူက ဟားဟား ဟုရယ္၏.. “ခင္ဗ်ားလဲ ေလွ်ာ့တြက္မရတဲ့ထဲပါတယ္” တဲ့.. ဟုတ္တယ္လို႔ ေသခ်ာသြားေသာ စိတ္ျဖင့္ ကၽြန္မ လိႈက္ကနဲေပ်ာ္သြားတဲ့အခ်ိန္.. အဲဒိစကားလံုးေတြကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔ ရိုုက္ေနခ်ိန္မွာ.. သူေရာ ၿပံဳးေနခဲ့ပါသလား.. ကၽြန္မသိခ်င္လွပါသည္..

“လိမၼာလိုက္တဲ့ကေလး” ဟု သူကကၽြန္မကို ေျပာဖူးသည္.. “ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ေသသြားရင္လား.. ခင္ဗ်ားဆီလာခဲ့မယ္ေလ”ဟု သူကေျပာေတာ့ “ကတိလား”ဟု ကၽြန္မက ျပန္ေမးမိေသး၏.. ကၽြန္မ သူရွိရာ ႏိုင္ငံကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ အတူတူေလွ်ာက္လည္ၾကဖို႔တိုင္ပင္ျဖစ္ေတာ့ ကၽြန္မသူ႔အနားမေရာက္ခင္ သူ႔ကို တကယ့္အျပင္မွာ မျမင္ဖူးလိုက္ခင္ သူေသသြားႏိုင္တယ္လို႔ ေတြးေနမိေၾကာင္းေတာ့ မေျပာျပျဖစ္ပါ.. “ကၽြန္ေတာ္ေသသြားရင္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အေၾကာင္းဆိုၿပီး ကဗ်ာေရးေပါ့”လို႔ သူက တိုက္တြန္းေသးသည္.. အဲသည့္အခ်ိန္မွာ ကဗ်ာေရးႏိုင္ဖို႔ေလာက္ထိ ကၽြန္မစိတ္ေတြ တည္ၿငိမ္ေနပါ့မလား.. ကၽြန္မ မေသခ်ာ..

သူက ၾကယ္ေတြကို အင္မတန္ရူးသြပ္သူလည္းျဖစ္သည္.. ၾကယ္ေတြပါတဲ့ ဖိနပ္၀ယ္စီးမယ္ဗ်ာလို႔ ခဏခဏ သူေျပာဖူး၏.. ကၽြန္မက ကၽြန္မနဲ႔အေရာင္ဆင္တူ ျဖစ္ေစခ်င္စိတ္ျဖင့္ အနီေရာင္ကို ၀ယ္ဖို႔ အၿမဲတိုက္တြန္းတတ္ ပါသည္.. သို႔ေသာ္ သူကေတာ့ အနက္က သူ႔ရဲ႕အေရာင္ျဖစ္သည္တဲ့..
“အနီေလး၀ယ္ေနာ္”
“အနက္ပါ”
“အနီ”
“အနက္”
“အနီဆို”
“က်ေနာ္နဲ႔ေတာ့ သိပ္လိုက္ေနေတာ့မွာပဲ”
“လိုက္လိုက္ မလိုက္လိုက္ အနီပဲ မရဘူး”
“ကဲ ကဲ အနီတစ္ဖက္ အနက္တစ္ဖက္.. ဟုတ္ပလား”
ဟားဟား.. All Stars ဖိနပ္ကို အနီတစ္ဖက္ အနက္တစ္ဖက္စီးၿပီး ရံုးတက္မယ့္ သူ႕ရဲ႕ပံုစံကို ျမင္ေယာင္ၾကည့္ၾကစမး္ပါကြယ္.. ဘယ္ေလာက္မ်ား ရယ္စရာေကာင္းလိုက္မလဲလို႔.. ကၽြန္မတို႔ အဲသည့္လိုလည္း ကေလးဆန္စြာ ရယ္ေမာခဲ့ၾကဖူးပါသည္..

“က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အသံေတြရိွတယ္ဗ်”.. ကၽြန္မကေတာ့ျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ၾကားကအသံေတြကို သူဖုန္းမဆက္ခင္ညအထိ ရွာေဖြလို႔မေတ႔ြႏိုင္ခဲ့ပါ.. သူ႔ဖုန္းကေလး ေပါင္ထားရာမွ ျပန္ရၿပီဟု သူေျပာစဥ္က သာမန္သာ၀မ္းသာခဲ့ေသာ ကၽြန္မသည္ “ဖုန္းနံပါတ္ေပးထားေလ ဆက္မယ္” လို႔ ေျပာလာေတာ့မွ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္လာခဲ့သည္.. အဲသည့္ညက နယူးရီးယားညျဖစ္ပါသည္.. ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၉ နာရီခန္႔ မွာတစ္ႀကိမ္.. ၁၂ နာရီအတိမွာ တစ္ႀကိမ္ သူဖုန္းဆက္ခဲ့သည္.. သူ႔အသံမွာ ခ်ိဳခ်ိဳ၀ဲ၀ဲ ခပ္ျမန္ျမန္..ျမန္လြန္းသျဖင့္ တစ္ခ်ိဳ႕စကားမ်ားကို စပ္ဆက္မႈျဖင့္သာ ကၽြန္မနားလည္လိုက္ရသည္.. ေနာက္ရက္မ်ားမွာလည္း သူအဆင္ေျပရင္ ေျပသလို ကၽြန္မကို ဖုန္းေခၚတတ္၏.. “ေဟ့လူ ဘာလုပ္ေနလဲ”.. ဒါက ဖုန္းထဲမွာ သူအၿမဲ စတင္ေျပာေနက်စကား.. လခထုတ္လာၿပီ.. ေဘာင္းဘီဘာအေရာင္ ၀ယ္လိုက္ရမလဲ ဆိုတာေတြ.. အရက္တစ္ပုလင္းေတာ့ ကုန္ၿပီ ေနာက္တစ္ပုလင္း ဆက္ေသာက္ရမလားဆိုတာမ်ိဳးေတြ.. သူေမးတတ္သည္.. ကၽြန္မကလည္း သူ႔ေလသံအေႏွးအျမန္ကို နားေထာင္ၾကည့္ကာ ထပ္ေသာက္သင့္ မေသာက္သင့္ ရမ္းသမ္း အႀကံျပဳတတ္ျပန္သည္.. ကၽြန္မတို႔က ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ထင္ပါသည္..

သူ႔အေၾကာင္းေရးေနေၾကာင္း သူ႔ကိုကၽြန္မေျပာျပေတာ့.. “ၿပီးရင္ေပးဖတ္” တဲ့.. အမွန္ေတာ့ သူေသသြား တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ဘာစာမွ ေရးႏိုင္မွာမဟုတ္လုိ႔ ခုကတည္းက ႀကိဳေရးထားတာျဖစ္သည္.. အဲဒါကိုလည္း သူ႔ကိုေျပာျပခဲ့ပါသည္.. ေသသြားမွ ဘေလာ့ေပၚတင္ဖို႔ ေရးတာဆိုေတာ့ ဖတ္လို႔မရႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ လို႔ ကၽြန္မေျပာေတာ့.. “အတင္းေတြပါလို႔ ေပးမဖတ္ခ်င္လည္း ရပါတယ္ဗ်ာ”တဲ့.. ကၽြန္မ ရယ္မိျပန္ပါသည္.. သူေသသြားရင္ ကၽြန္မအနားက ကၽြန္မပိုင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ ဆံုးရံႈးသြားေတာ့မွာပဲလို႔ ခံစားေနရသည္.. သူ႔ကို ကၽြန္မပိုင္သည္ဟု ဘာေၾကာင့္ေတြးမိေနသလဲေတာ့ မသိပါ.. ကၽြန္မခ်စ္သူကို ကၽြန္မအေမကို သူ႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပျဖစ္သည္.. တစ္ခ်ိဳ႕ေပါ့ေလ.. ကၽြန္မမွာ အဲသည္ေလာက္စဲြလမ္းတြယ္တာရမည့္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရွိလာတာ ၀မ္းသာပါတယ္လို႔ ကၽြန္မခ်စ္သူက မွတ္ခ်က္ခ်ပါသည္.. (နည္းနည္းေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေလသံေတာင္ ပါေနသလားမသိ).. “ဂ်ီေတာ့ခ်က္တာရယ္ ဖုန္းခဏေလးေတြေျပာတာရယ္နဲ႔တင္ ငါ့သမီးက ဒီေလာက္ခင္တယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္လိုလူလဲ သိခ်င္ပါ့”.. ဒါက အေမေျပာတဲ့စကား..

သူကေမးဖူးသည္.. “က်ေနာ္တို႔ ေတြ႔ပံုဆန္းသလား”.. အဲသည့္တုန္းကေတာ့ ကၽြန္မရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတြ ေလွ်ာက္ေျဖခဲ့ေသးသည္.. အမွန္ေတာ့ “သိပ္ဆန္းတာေပါ့”လို႔ ေျဖလိုက္ရမွာ.. ေတြ႔ပံုဆန္းတဲ့အျပင္.. အဲသည့္ေလာက္ တြယ္တာသြားရတာက ပိုၿပီးဆန္းေနပါသည္.. တစ္ခါတေလေတာ့လည္း ကၽြန္မ သိပ္စိတ္ကူး ယဥ္လြန္းေနတာမ်ားလားလို႔ ေတြးမိပါသည္.. ဘာေၾကာင့္လဲဆို သူက လူေတြကို သိပ္မခ်စ္ခင္ မတြယ္တာဘူးဟု ကၽြန္မထင္၏.. လူေတြတင္မွမဟုတ္ သူ႔ဘ၀သူေရာ ခ်စ္ခင္တြယ္တာပါရဲ႕လား.. ကၽြန္မ ျမင္ရသေလာက္ ကၽြန္မသူ႔ကို နားလည္သေလာက္ေျပာရလွ်င္ေတာ့ သူသည္ အတိတ္ေတြ အနာဂတ္ေတြကို သိပ္ၿပီးေတြးတတ္သူ မဟုတ္.. လက္ရွိအခ်ိန္ေလးမွာပဲ သူစိတ္ခ်မ္းသလို ေပ်ာ္သလိုေနသည္.. လက္ရွိစိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ စိတ္ေက်နပ္ဖို႔ ေပ်ာ္မယ္ထင္တာ သူဘာမဆုိလုပ္သည္.. ဘ၀မွာ ရွင္သန္ေနထိုင္ ေနရတာကို တပ္မက္တြယ္တာပံုလည္းမရ.. ေသသြားမည္ဆိုလွ်င္လည္း ၀မ္းနည္းမည့္ပံုမေပၚပါ.. အေျဖကိုစဥ္းစားမိေတာ့ သူ႔မွာ ကမာၻေျမနဲ႔ လူ႔ဘ၀နဲ႔ တြယ္ဆက္ထားစရာ ႀကိဳးမရွိလို႔ျဖစ္ရမည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါသည္.. သူ႔မွာ “ငါ ဒါအတြက္အသက္ရွင္ရမယ္” .. ဒါမွမဟုတ္ “ငါ သူ႔အတြက္ အသက္ရွင္ေနမွျဖစ္မယ္” ဆိုတာမ်ိဳးမရွိ.. ပတ္၀န္းက်င္အတိုင္း သူစိတ္သက္သာ သလို အလိုက္အထိုက္ေနထိုင္ခ်င္ပံုရပါသည္.. ဒါက ကၽြန္မ ခံစားမိတာကို ေျပာတာျဖစ္သျဖင့္ လဲြခ်င္လည္း လဲြေနႏိုင္ပါသည္.. သို႔ေသာ္ အကယ္၍ ထိုအတိုင္း ဟုတ္ခဲ့ပါက ကၽြန္မ ဘ၀င္မက်ႏိုင္ပါ.. ကၽြန္မက သူ႔ကို ဘ၀အဓိပၸါယ္ဆိုတာ ရွိေစခ်င္သည္.. ရွင္သန္ေနထိုင္ရမည့္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ရေစခ်င္သည္.. ျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ သူနဲ႔ကမာၻကို ခ်ိတ္ဆက္ေပးႏိုင္မည့္ ႀကိဳးေလးတစ္ႀကိဳးအျဖစ္ ကၽြန္မရပ္တည္ခ်င္ပါသည္.. ကၽြန္မ မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ေတာင္ ႀကိဳးေလးတစ္ႀကိဳးကို ရွာေဖြေပးခဲ့သူအျဖစ္ သူ႔ဘ၀မွာ ကၽြန္မအေရးပါခ်င္ခဲ့မိ၏.. (ႀကိဳးေတြကို မုန္းတတ္သူ ကၽြန္မက သူ႔အတြက္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္ခ်င္ေနျခင္းမွာ အနည္းငယ္ေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းေနလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္)

ကၽြန္မ သူ႔အေၾကာင္းကို ေရးတာ.. ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ.. ၿပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိ ရွည္မွာလဲ.. ကၽြန္မ မသိ.. ဒါေပမယ့္ ေရးရင္းေရးရင္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတာ့ ေျပာင္းသြားပါသည္.. သူေသမွ ဒီပို႔စ္ကိုမတင္ဘဲ.. သူ႔ေမြးေန႔မွာ တင္မယ္ဆိုရင္ေရာ.. တစ္ေန႔နည္းနည္း နည္းနည္းျဖင့္ စာပိုဒ္ေလးေတြ တစ္ပိုဒ္ၿပီးတစ္ပုိဒ္တိုးကာ ေရးတိုင္း သူေသတဲ့အခါ အမွတ္တရျဖစ္ဖို႔ေရးေနတာဟူေသာ အသိက ကၽြန္မကို ႏွိပ္စက္ပါသည္.. ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မဆံုးျဖတ္လိုက္သည္.. သူ႔ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္.. သူ႔ေမြးေန႔အမွတ္တရအျဖစ္ သူ႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္မေရးပါသည္.. သူေသမည္ဟူေသာ အေတြးႀကီးကို ေဖ်ာက္ပစ္တတ္ေအာင္လည္း ကၽြန္မ ႀကိဳးစားေန ပါသည္..

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ..
ေလာေလာဆည္ေတာ့ သူ ကၽြန္မနဲ႔ရွိေနေသးသည္.. ကၽြန္မက သူ႔အေၾကာင္းေရးေနသည္... ကၽြန္မေပ်ာ္ရႊင္ေနပါသည္..